چی بگم درباره این سریال؟ واقعا نمیدونم از کجا شروع کنم وقتی این سریال رو پسرخالم بهم معرفی کرد و خیلی هم ازش تعریف کرد پیش خودم گفتم اینم یه سریال معمولی با داستان مشابه هستش
تازه چیزی که منو متعجب کرده بود این موضوع بود که 4 فصل از سریال اومده ولی من حتی اسمش رو هم نشنیدم منی که خوره فیلم و سریال هستم و imdb رو از بر هستم ولی با این حال با اسرار پسر خالم سرچ کردم و دیدم هر فصل کلا 6 قسمت هستش و در مجموع 4 فصل حدود یه فصل سریال های امروزی مثل وایکینگ هستش گفتم ایراد نداره میریم که ببینیم :))
بیشتری چیزی که منو به سمت این سریال کشوند عکس زیر بود یعنی 2 ستاره به اسم های تام هاردی و کیلین مورفی ... دیگه چی میخاین؟
رفتم دانلود کردم و فصل اول اونو دیدم قشنگ تو همون فصل برگام ریخت این دیگه چه سریالی بود که از دستم در رفت! این نکته رو بهتون بگم که سریال های امروزی اکثرا هر فصل نزیک 20 قسمت دارن و خودتون هم میدونین نصف این قسمت ها حاشیه های الکی هستش و هیچ جذابیتی برای من و شما نداره ولی این سریال درسته هر فصل 6 قسمت داره ولی هر قسمتش پر هیجان هستش و نباید یک دقیقه رو از دست بدین ... دقیقا هر قسمتش برابری میکنه با چند قسمت سریال های امروزی.
خب حالا کمی اطلاعات درباره این فیلم بدم بهتون.
شاید اگر در دورانی بودیم که سریال هایی بزرگ، شکوهمند و پر سر و صدا، چون «بازی تاج و تخت»، «خانه پوشالی» و «بریکنیگ بد» ساخته و پخش نشده بودند، «پییک بلاندرز» می توانست بهترین و تحسین شده ترین سریال یک دهه اخیر باشد! یک درام تاریخی- جنایی دلهره آور اجتماعی- نوآر از شبکه بی بی سی که هم چیز را با هم دارد؛ هم اصالت قصه گویی بریتانیایی که ژانر جنایی- تریلرش را با نوعی شاعرانگی تاریک در قصه و تصویر، ترکیب می کند و هم بازنمایی رئالیستی دقیق از فضای اجتماعی طبقات متوسط و پایین بریتانیا در دوران بین دو جنگ جهانی که با مختصات بارز ژانر نوآر ترکیب شده است.
شاید بیشترین دلیل کمتر دیده شدن پیکی بلایندرز در این سه، چهار سال این باشد که هالیوودی نیست و به شدت انگلیسی است؛ دقیقا مثل فیلم های خوب کارگردانان بریتانیایی- غیرهالیوودی- مثل کن لوچ، مایک لی، جیم شریدان و آلن پارکر که گهگاه- آن هم نسبتا براساس بخت و اقبال- فرصت دنیاگیر شدن را پیدا می کنند و اتفاقا این دقیقا همان چیزی است که پیکی بلایندرز را از جریان اصلی موج نوی سریال سازی در دنیا جدا می کند؛ همان غیرهالیوودی بودن، تلخی لُخت و بی پروا و فضای رازآلود، شاعرانه و تاریک بریتانیایی همراه با تصاویری که درعین سیاهی، آن قدر چشم نوازند که نمی شود نادیده شان گرفت.
به سایتم سر بزنید
