بعد از خواندن «کتاب نیمه‌ی غایب»، دوست داشتم این کتاب رو هم بخونم.
فضای کتاب مثل داستان کتاب «نیمه‌ی غایب» بود. همونقدر دوست داشتنی.
نمیدونم چرا وقتی کتابهای حسین سناپور رو میخونم فکر میکنم تمامی شخصیت ها رو می شناسم. انگار در مورد آدم هایی هست که در اطرافمون هستند.
با وجود اینکه داستان روند یکنواختی داره و هیچگونه فراز و نشیب یا هیجانی در اون وجود نداره؛ مثل این میمونه که یک جاده صاف که هر دو طرف رو جنگل احاطه کرده و فقط باید این مسیر رو طی کنی و لذت ببری ازش.
برای من خوندن کتابهای سناپور تا اینجا لذت بخش بوده.
«کتاب ویران می آیی» داستان روزبه و فردوس رو روایت میکنه.
برهه‌ی زمانی کتاب برمیگردد به جریانات سیاسی دانشجویی در دهه هفتاد.
نکته جالبی که در این کتاب وجود داره اینه که، کتاب شامل شش بخش هستش که نویسنده در ابتدا به ما میگه که: خواننده محترم شما میتونید این کتاب را از انتها به ابتدا هم بخونید ؛) جالبه نه؟
اگر به عنوان خواننده انتخاب کنید که کتاب رو طبق روال همه ی کتاب های معمول بخونید یعنی از ابتدا به انتها بروید ، خب غافلگیر می‌شوید. چرا که ابتدای کتاب یعنی همون آخر داستان!!!! یعنی شما همون اول کار میدونید که چه اتفاقی برای روزبه و فردوس رخ داده!
ولی جذابیتش به اینه که حالا باید داستان رو ادامه بدید تا متوجه بشید چرا این اتفاق رخ داده!
مثل مهندسی معکوس میمونه این کتاب :)
خلاصه که کتاب رو اگر خوندین امیدوارم مثل من لذت ببرید ازش.
راستی من از اینکه کتاب رو از ابتدا به انتها خوندم لذت بردم، یعنی قصد داشتم از انتها به ابتدا هم امتحان کنم ولی بعد دیدم نه، همینجوری که خوندم لذت بخش بود.
