من بعد از خوندن هر کتاب سنگین و تلخی میرم سراغ خوندن سفرنامه های منصور ضابطیان عزیز.
فضای کتابهای منصور ضابطیان رو دوست دارم. نثر ساده و روان. انقدر ساده که آدم میتونه خودش رو توی کوچه پس کوچه ها و هر جایی که اقای ضابطیان میره، تصور کنه :)
برای من که تا الان سه تا از سفرنامه هاشون رو خوندم اینطور بوده .
چای نعنا سفر به مراکش را نقل می کند.
برای من مراکش مساوی است با کارتون سندباد :)
عجیبه نه؟
ولی من دوستش دارم.
آقای ضابطیان عزیز من با چای نعنا شما رفتم به کشوری که دوست دارم یک روز خودم از نزدیک ببینمش .
دوست دارم برم مراکش و "ریاذ الفنگ شویی " روخودم از نزدیک ببینم
دوست دارم برم طنجه و بعد برم به غذافروشی آقا حسن و زیتون هاش رو تست کنم که موقع خوندن کتاب دهنم آب افتاد. حتما یادم می مونه که یادگاری هم بنوسم توی دفترش :).
شفشاون و کوچه های آبی رو ببینم .
خوندن سفرنامه های منصور ضابطیان روح آدم رو تازه میکنه .
#منصور_ضابطیان
