وحشی بافقی شاعر غمگین قرن دهم

چکیده:

وحشی بافقی زندگی غمگینی داشته است. اشعار او به زیبایی بر دل تمام مخاطبان در طول تاریخ نشسته است. او احساس می کرد هیچ زنی به ازدواج با او در نخواهد آمد. اما دلیل آن چه بود. شما که شیرین و فرهاد را می خوانید باید با زندگی شاعر آن نیز آشنایی کافی را داشته باشید.

وحشی بافقی

روزی کمال الملک محمد در خیابان ها راه می رفت که حاکم کاشان رو به او گفت "این وحشی شعر هم بلد است بگوید" برای همین کمال الملک از آن پس نام خود را وحشی بافقی نام نهاد. البته عده ای نیز می گویند وحشی لقب برادرش بوده است که آن را به خود داده است. در هر صورت زندگی وحشی بافقی غم انگیز است. انسان وارسته و پاک و اهل خدایی که از مردم دوری می کرد. مردم نیز بارها او را مسخره کرده و از او دوری می کردند. شما یک شاعر قدر را در نظر بگیرید که موهای سرش ریخته و ریش بلندی دارد. گفته می شود وحشی بافقی اعتماد به نفس زیادی نداشت و اختیار کردن همسر برای خود را آرزویی محال می دانسته است. وحشی بافقی در سال 911 به دنیا آمد و در سال 961 دیده از دنیا فروبست و در یزد به خاک سپرده شد. برعکس شاعرانی از جمله حافظ، سعدی و اقبال، بافقی هیچگاه به خارج از کشور نرفته است و تمام آموزه های خود را داخل کشور یاد گرفت.

اشعار وحشی بافقی بر چه کسی آشکار نگشته است. همه ی ما با شعر وحشی بافقی یعنی مثنوی زیبای "شیرین و فرهاد" زندگی کرده ایم. نکته ی جالبی که وجود دارد این است که تنها یک اثر نثر دارد و آن هم نامه ی بسیار غمگینی است که به دلدار خود نوشته است. این نسخه نثر را در مجموعه های خطی کتابخانه ملک تهران نگهداری می کنند. گفته می شود که بافقی بسیار تهیدست بوده و حتی از روی ناچاری اشعاری را مدح و تمجید حاکمان سروده است.

منابع:

https://www.isna.ir/news/97010200255/%D9%88%D8%AD%D8%B4%DB%8C-%D8%A8%D8%A7%D9%81%D9%82%DB%8C-%D8%B4%D8%A7%D8%B9%D8%B1%DB%8C-%DA%A9%D9%87-%D9%82%D8%A8%D9%84-%D9%88-%D8%A8%D8%B9%D8%AF-%D8%A7%D8%B2-%D9%85%D8%B1%DA%AF%D8%B4-%D8%A8%D9%87-%D8%A2%D8%B1%D8%A7%D9%85%D8%B4-%D9%86%D8%B1%D8%B3%DB%8C%D8%AF

https://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%88%D8%AD%D8%B4%DB%8C_%D8%A8%D8%A7%D9%81%D9%82%DB%8C