سفته در لغت به معنای چیزی است که از فرد دیگری قرض گرفته شده یا عوض چیزی باشد. سفته یا فته طلب سندی است تجاری که طبق آن صادر کننده تعهد می کند مبلغ معینی را در زمان معین یا عندالمطالبه به گیرنده کننده پرداخت کند. مبلغ سفته به کسی پرداخت می شود که سفته در وجه او صادر شده باشد ولی اگر سفته بدون نام یا در وجه حامل باشد هر کسی که دارنده آن است می تواند در تاریخ سر رسید سفته مبلغ آن را مطالبه کند. هر برگه سفته سقف خاصی دارد. بطور مثال سفته ای که مبلغ مندرج بر روی آن یک میلیون ریال است به همان میزان اعتبار دارد. با توجه به اینکه سفته به عنوان یک سند تجاری در بین مردم رد و بدل می شود لازم است با قوانین آن آشنا شویم.سفته باید به طور خاصی پر شود پس بهتر است مقاله طریقه پر کردن سفته را نیز بخوانید.
سفته شامل قسمت هایی می باشد که باید توسط کسی که متعهد به پرداخت آن می شود باید تکمیل شود این قسمت ها شامل موارد زیر می باشند:
مبلغ سفته: که به عدد و حروف داخل سفته نوشته می شود .البته حداکثر مبلغ هر سفته روی آن نوشته شده و هر برگ از آن متضمن پرداخت نهایتا همان مبلغ درج شده در سفته می باشد.
نام و نام خانوادگی: نام و نام خانوادگی متعهد شونده سفته ضمانت کار باید در این قسمت درج شود.
تاریخ: تاریخی که سفته امضا شده است در این قسمت درج می شود. در صورتی که شما تاریخ را درج نکنید و به اصطلاح سفته سفید امضا بدهید فردی که سفته نزد اوست می تواند، آن قسمت را به نفع خود پر کند.
حواله کرد: اسم شخص یا شرکتی که سفته در وجه او صادر گردیده، در صورتی که نام گیرنده ذکر نشود سفته به صورت حامل تلقی شده و هرکسی که سفته را در دست داشته باشد، از نظر قانون مالک آن می باشد.
همچنین اطلاعاتی در مورد محل اقامت شخصی که متعهد شده و محل پرداخت وجه سفته نیز وجود دارد که توسط متعهد پر می شود. در قسمت سمت چپ سفته نیز مجددا مبلغ سفته، تاریخ صدور و تاریخ سررسید سفته ، نام بستانکار ، متعهد و محل اقامت و محل پرداخت باید نوشته شود.
امضا صادر کننده نام گیرنده و مبلغ سفته و تاریخ پرداخت باید حتما قید شود که جزئیات آن در متن مقاله آمده است.
بر روی سفته حتما قید شود که بابت ضمانت کاری یا وام است و ذکر تاریخ موضوعیت ندارد که در متن آورده شده است.
عدم ذکر نام گیرنده موجب می شود تا سفته در وجه حامل باشد که در متن مقاله توضیح داده شده است.
