جناح های سیاسی مختلف بر سر #خصوصی_سازی همه چیز اتفاق نظر دارند.سالها وقت صرف شد تا ما این امر را بدیهی فرض کنیم. سالها رسانه ها و کارشناسان شان کار کردند تا ما بپذیریم فرصتها نباید به تساوی توزیع شود.
ما به این وضعیت تن داده ایم به امید آنکه جزو برندگان باشیم. غافل از آنکه در جامعه نابرابر در نهایت همه بازنده اند.
#عدالتآموزشی ، #عدالتدرمانی و ...یشکش
ما را در حد یک وعده توخالی هم برای افرایش امکانات خدمات دولتی میهمان میکند. حتی نگفتند نگران اند، حتی نگفتند سعی میکنیم بهتر شود،
چه کسی منافع ملی را تعریف میکند؟ منافع ملی منافع چه گروهی از ملت است؟ .
در جامعه ای که همگی برای موفقیت فردی تقلا میکنند، در جامعه ای که اساس آن بر رقابت است، در جامعه ای که مدام قدرت توده مردم کمتر میشود، منافع ملی تنها منافع اقلیتی برگزیده است.
فرایند فردی سازی #موفقیت همگام با خصوصی سازی منابع پیش میرود، همه میخواهند دیگران را پشت سر بگذارند، همه میخواهند نهنگ باشند، اینجا جامعه ای در کار نیست که منافع همگانی داشته باشد. ما هیچ چیز مشترکی نداریم جز دشمن خارجی مشترک.
مطمنا آنکس که در بالای شهر برج میسازد، با کارگری که از پایین شهر می آید تا در آن برج کار کند، از هیچ منظر عضو یک ملت نیستند. منافع ملی همیشه در خدمت اولی است، گرچه رسانه ها قصه آن را برای دومی میبافند.
