در بسیاری از خدمات مستقیم غیرانتفاعی، ترویج مشارکت مدنی و حمایت از حقوق بشر (مخصوصا با توجه به فشارهای شدید موجود در جوامع آسیب پذیر ایالات متحده) در قالب یک اولویت بزرگ‌تر ظاهر شده است. ولی به عنوان ضمیمه برای وضعیت موجود و اغلب کم‌درآمد حرفه‌ی برنامه نویسی، می‌تواند به عنوان یک کشش تلقی شود. بسیاری از سازمان‌ها حتی پهنای باند یا تخصص لازم برای موفقیت را ندارند.
در اوایل سال جاری شرکت مشاور (CRE) در دو ورکشاپی که حول ریسک و انعطاف پذیری برگزار شد، رغبت سازمان‌ها برای پیوستن به گروه‌های بزرگ‌تر را احساس کرد. در طی ورکشاپ ها و همچنین در جلساتی که قبل از ورکشاپ توسط ۵۰ رهبر برای شرکت‌های غیر انتفاعی انجام شد، شرکت‌کنندگان سه فرصت را برای سازمان هایشان شرح دادند:
۱. مشارکت اعضا: این مورد شامل آموزش اعضاء در خصوص چگونگی تاثیرگذاری سیاست های مربوط به مسائلی نظیر مهاجرت و مراقبت‌های بهداشتی و درمانی می‌باشد (صرفنظر از اینکه این سازمان‌ها به طور مستقیم به این مسائل توجه می کنند یا خیر.) همچنین شامل دادن قابلیت تشکیل گروه به اعضا یا دادن حق رای، بعلاوه ایجاد فرصت برای آنها به منظور شرکت در روند سیاست عمومی می‌باشد.
۲. حق وکالت: شامل مکالمات با هیئت مدیره و کارکنان در راستای مشخص شدن و شکل دادن به توافقات و اتخاذ موقعیت‌های سازمانی در موارد سیاسی که بر روی رسالت سازمان تاثیرگذار است، می‌باشد؛ حمایت از طرف اعضای جامعه برای مسائلی همانند محافظت‌های قانونی برای خانواده‌های مهاجر، و آموزش قانونگذاران به منظور شکل دادن به تصمیمات عمومی به شیوه‌ای که رسالت را پشتیبانی کند، می‌باشد.
۳. اتحاد استراتژیک: که شامل به اشتراک‌گذاری منابع سازمانی در زمینه‌های بهداشت، آموزش و پرورش و مسکن و همچنین ایجاد همبستگی و همکاری در راستای تقویت قوای جامعه و اثرگذاری سیاست‌های عمومی است.
برای مطالعه ادامه مطلب می توانید به سایت گزارشگر طراحی صنعتی مراجعه کنید.
