حتیٰ تصور این‌که دوباره جهانی خلق شود که دوستی‌هایی از جنس لؤلؤ و مرجان در کف اقیانوس آن سر برآورند، روح آدمی را در میدان اقناع، به سماع درمی‌آورد. آری، سخن از مجلهٔ وزین صنایع است! مجله‌ای که زمانی، محفل‌ساز بود و زینةالمجالس انجمن. مجله‌ای که گاه رفعت مقالات علمی آن، به بلندای آسمان مهندسی صنایع می‌رسید؛ و گاه دل‌نشینی نشریاتِ جان‌برآمدهٔ آن، تنه به تنهٔ چایی داغ در زمستان می‌زد.
رخوتی اما صورت گرفت که بخشی شاید حاصل از کرونا بود و بخشی نیز شاید حاصل از تغییر کارکرد دانشگاه از محلی برای زیستن، به فرودگاهی بین‌المللی. این خود جای تفکر و تأمل دارد اما با استمداد از حضرت مولانا، به فال نیک می‌گیریم.
مدتی این مثنوی تأخیر شد
مهلتی بایست تا خون، شیر شد
البته همواره در این زمان‌ها تلاش شده چراغ مجله خاموش نشود و شایستهٔ ستایش است. لیکن امروز به‌جرئت می‌توانیم خروش شادی ناشی از اتحادی دوباره، بر تارک آفاق سر دهیم. حالا مجلهٔ صنایع دوباره حضور صمیمی افرادی مستعد و خوش‌فکر را درک می‌کند و میوه‌هایی از جنس فرهیختگی به بار می‌دهد.
پس از انتشار یک ویژه‌نامه برای همایش معرفی رشتهٔ مهندسی صنایع، حالا با ۶۱ امین شمارهٔ مجلهٔ صنایع، میهمان روان‌تان هستیم. در این شماره، ابتدا گریزی می‌زنیم به خاستگاه مجلهٔ صنایع و خاطرات دور و دراز آن؛ سپس روایاتی را از جشن فارغ‌التحصیلی ورودی‌های ۹۶ دانشکده با هم می‌خوانیم که حقاً با خواندن آن، آدمی کمی شاید ترس و یا شاید ناراحتی را احساس می‌کند. در ادامه، زمان آن است که ۴ پادکست شنیدنی را با هم بشناسیم. پس از آن، روایتی از اردوی ورودی‌های ۱۴۰۰ با هم می‌خوانیم که متفاوت از سال‌های دیگر برگزار شده‌است. در گام بعدی، نگاهی می‌اندازیم به مفهوم نخبگی و تأملی چند حول آن صورت می‌دهیم. داستانی جالب از شرکت مینو، در انتظار ما برای خواندن خواهدبود و سپس شمارهٔ ۶۱ ام مجلهٔ صنایع را با معرفی یک مستند و دو فیلم دیدنی، خاتمه می‌دهیم.
امیدواریم اجتماع دانشجویان تحت لوای مجلهٔ صنایع، سرود خوش‌یمن تأثیرگذاری را نیز طنین‌انداز کند و هم‌افزایی آن‌چه باشد که در مجله رخ می‌دهد. از نگاه مهربانتان سپاس‌گزاریم. یا حق.
ساعد شَه، مَسکَنِ این باز باد
تا ابد بر خلق، این در باز باد
