ثبت نام داوطلبین ساکن استان تهران و البرز تا 15 دی ادامه خواهد داشت و آزمون 4 بهمن ماه برگزار می شود. (300 هزار تومان)
حداکثر سن قابل پذیرش 30 سال است که با سابقه بیمه و سربازی قابل افزایش است. (متولدین 73 به بعد)
واحدهای مدیریت بازرگانی و مهندسی عمومی، متقاضی جذب مهندس صنایع هستند و آزمون تخصصی آنها این دروس را شامل می شود: برنامه ریزی و کنترل پروژه، برنامه ریزی تولید، کنترل موجودی، اقتصاد مهندسی، کنترل کیفیت آماری
اطلاعات کامل تر برای اقدام در نشانی stc.ut.ac.ir/fa/news/45014 در دسترس است.
stc.ut.ac.ir/fa/news/45014
برنامه ریزی و کنترل پروژه یکی از ارکان اساسی مدیریت پروژه است که به منظور دستیابی به اهداف مشخص در زمان معین و با استفاده بهینه از منابع موجود انجام می شود. این فرایند شامل مراحل مختلفی از جمله تعریف اهداف، شناسایی فعالیت ها، تخصیص منابع، زمان بندی و نظارت بر پیشرفت پروژه است.
در ابتدا، برنامه ریزی پروژه با شناسایی نیازها و اهداف آغاز می شود. این مرحله شامل تعیین محدوده پروژه، شناسایی ذینفعان و تحلیل ریسک ها است. پس از آن، فعالیت های لازم برای تحقق اهداف شناسایی شده و زمان بندی آنها با استفاده از ابزارهایی مانند نمودار گانت یا تکنیک مسیر بحرانی (CPM) انجام می شود.
کنترل پروژه به معنای نظارت بر پیشرفت پروژه و مقایسه آن با برنامه های اولیه است. این مرحله شامل جمع آوری داده ها، تحلیل انحرافات و اتخاذ تصمیمات اصلاحی در صورت نیاز می باشد. ابزارهایی مانند نرم افزارهای مدیریت پروژه و گزارش های دوره ای به مدیران کمک می کند تا وضعیت پروژه را به طور دقیق زیر نظر داشته باشند و در صورت بروز مشکلات، اقدامات لازم را انجام دهند.
برنامه ریزی تولید فرایندی است که به منظور تعیین زمان و مقدار تولید کالاها و خدمات به کار می رود. این فرایند شامل تحلیل تقاضا، تخصیص منابع، زمان بندی تولید و نظارت بر عملکرد خط تولید است.
در مرحله اول، نیاز بازار و تقاضای مشتریان بررسی می شود تا مشخص شود چه مقدار کالا باید تولید شود. سپس، با توجه به ظرفیت تولید کارخانه، منابع انسانی، مواد اولیه و تجهیزات موجود، برنامه ای برای تولید تهیه می شود.
زمان بندی تولید نیز جزء مهمی از این فرایند است که شامل تعیین زمان های شروع و پایان هر فعالیت تولیدی می باشد. در نهایت، نظارت بر فرایند تولید و کنترل کیفیت محصولات نهایی به منظور اطمینان از انطباق با استانداردها و نیازهای مشتریان انجام می شود.
کنترل موجودی به مدیریت سطح موجودی کالاها و مواد اولیه در یک سازمان اشاره دارد. هدف اصلی این فرایند حفظ تعادل بین هزینه های نگهداری موجودی و تامین نیازهای مشتریان است.
مدیریت موجودی شامل تصمیم گیری در مورد زمان خرید، مقدار خرید و نحوه نگهداری کالاها می باشد. ابزارهایی مانند سیستم های مدیریت موجودی (IMS) و تکنیک هایی مانند ABC analysis به مدیران کمک می کند تا موجودی های خود را بهینه سازی کنند و از بروز کمبود یا اضافی جلوگیری نمایند.
کنترل موجودی همچنین شامل پیش بینی تقاضا، تحلیل روندهای بازار و استفاده از داده های تاریخی برای برنامه ریزی بهتر است. با استفاده از این اطلاعات، سازمان ها می توانند سطح موجودی خود را به گونه ای تنظیم کنند که همواره پاسخگوی نیازهای مشتریان باشند.
اقتصاد مهندسی به تحلیل اقتصادی پروژه ها و تصمیمات مهندسی اشاره دارد. این رشته به ارزیابی هزینه ها، منافع و ریسک های مرتبط با پروژه ها کمک می کند تا تصمیمات بهینه تری اتخاذ شود.
در این زمینه، مفاهیمی مانند تحلیل هزینه-فایده، تجزیه و تحلیل حساسیت و ارزیابی مالی پروژه ها اهمیت ویژه ای دارند. مهندسان باید بتوانند تأثیرات مالی تصمیمات خود را به خوبی درک کنند و برای انتخاب گزینه های مناسب از نظر اقتصادی اقدام کنند.
اقتصاد مهندسی همچنین به مدیران کمک می کند تا با استفاده از ابزارهای مالی مختلف مانند نرخ بازگشت سرمایه (ROI)، دوره بازگشت سرمایه (Payback Period) و ارزش فعلی خالص (NPV) تصمیمات بهتری در زمینه سرمایه گذاری های مهندسی اتخاذ کنند.
کنترل کیفیت آماری (SQC) به استفاده از روش های آماری برای نظارت بر کیفیت محصولات و خدمات اشاره دارد. این فرایند شامل جمع آوری داده ها، تحلیل آنها و اتخاذ تصمیمات بر اساس نتایج حاصل شده است.
ابزارهای مختلفی مانند نمودارهای کنترلی، نمونه گیری تصادفی و آزمون های فرضیه در کنترل کیفیت آماری مورد استفاده قرار می گیرند. هدف اصلی این فرایند شناسایی ناهنجاری ها و انحرافات از استانداردهای کیفیت است تا بتوان اقدامات اصلاحی لازم را انجام داد.
کنترل کیفیت آماری نه تنها به بهبود کیفیت محصولات کمک می کند بلکه باعث کاهش هزینه ها، افزایش رضایت مشتریان و ارتقاء تصویر برند نیز خواهد شد. این روش به سازمان ها اجازه می دهد تا با استفاده از داده های دقیق، تصمیمات آگاهانه تری در زمینه کیفیت اتخاذ کنند.
به طور کلی، این پنج حوزه (برنامه ریزی و کنترل پروژه، برنامه ریزی تولید، کنترل موجودی، اقتصاد مهندسی و کنترل کیفیت آماری) هر یک نقش مهمی در مدیریت موثر منابع و بهبود عملکرد سازمان ها دارند.