آزمایشگاه طراحی سیاست علم و فناوری قصد دارد برای دانشجویان فرصت تجربه عملی در مدل سازی و شبیه سازی سیستم های اقتصادی و اجتماعی را فراهم کند.
اگر به شبیه سازی عامل بنیان یا شبیه سازی پویایی سیستم های پیچیده (سلامت، آب، انرژی و...) علاقه دارید، این همکاری می تواند محیطی پویا و چالش برانگیز برای شما فراهم کند.
متقاضیان می توانند رزومه و شرح تمایل به همکاری خود را تا ابتدای تابستان به نشانی policylab@irandoc.ac.ir ارسال کنند.
policylab@irandoc.ac.ir
با پیچیدگی روزافزون سیستم های اجتماعی و اقتصادی؛ فرایند تدوین، تحلیل و ارزیابی اثربخشی سیاست نیز با پیچیدگی های بسیاری روبروست. از این رو، طراحی و تحلیل درست سیاست ها نیازمند درک درست از پیوند میان آن هاست. پیش تر، ارزیابی سیاست ها بدون پرداختن به پیوند علت و معلولی و بازخورد میان آنها بوده است و بدین سان تاکنون روشن نشده که دست نیافتن به اهداف سیاست های طراحی شده از ناهماهنگی درونی و برونی سیاست ها بوده است یا درست اجرا نشدن آنها.
آزمایشگاه طراحی سیاست علم و فناوری در ذیل پژوهشگاه علوم و فناوری اطلاعات ایران (ایرانداک) با رویکردی میان رشته در پی بررسی، تحلیل، شبیه سازی، و بهبود سیاست ها با دیدگاه سیستمی آغاز به کار کرده است. هدف کلیدی این آزمایشگاه دست یابی به بینش ژرف تر درباره چگونگی کارکرد سیاست ها در سایه روابط پیچیده علت و معلولی میان آنهاست.
این آزمایشگاه با فراهمآوری خدمات پژوهشی و مشاوره ای برای سیاستگذاران علم و فناوری، پیش از اینکه سیاستها به سندهای رسمی بدل شوند با آزمودن (شبیه سازی) آنها از هدررفت منابع پیشگیری می کند و زیان های ناخواسته را به کمینه می رساند.
آزمایشگاه ها به عنوان مراکز تحقیقاتی و علمی، نقش بسیار مهمی در سیاستگذاری علم، فناوری و نوآوری ایفا می کنند. این نقش ها به چندین جنبه مختلف تقسیم می شوند که هر یک از آنها به نوعی بر توسعه و پیشرفت جامعه تاثیرگذار است.
آزمایشگاه ها به عنوان مراکز تولید دانش، در فرایند ایجاد و توسعه فناوری های جدید نقش کلیدی دارند. این مراکز با انجام تحقیقات بنیادی و کاربردی، به کشف های علمی و فناوری هایی دست می یابند که می توانند به بهبود کیفیت زندگی، افزایش بهره وری و حل مسائل اجتماعی کمک کنند. این دانش تولید شده می تواند به سیاستگذاران کمک کند تا تصمیمات بهتری اتخاذ کنند و راهکارهای مبتنی بر شواهد را برای چالش های موجود ارائه دهند.
آزمایشگاه ها معمولا با نهادهای دولتی، خصوصی و بین المللی همکاری می کنند و به عنوان مشاوران علمی در زمینه های مختلف عمل می کنند. این همکاری ها به سیاستگذاران این امکان را می دهد که از تجربیات و نتایج تحقیقات آزمایشگاه ها بهره مند شوند. آزمایشگاه ها می توانند با ارائه تحلیل های دقیق و علمی، به شفاف سازی مسائل پیچیده کمک کنند و راهکارهای موثری برای سیاستگذاری ارائه دهند.
آزمایشگاه ها به عنوان کانون های نوآوری، فناوری های جدید را توسعه داده و به تجاری سازی آنها کمک می کنند. این فرایند شامل طراحی، آزمایش و بهینه سازی محصولات و خدمات جدید است که می تواند به رشد اقتصادی و افزایش رقابت پذیری کشورها منجر شود. سیاستگذاران با استفاده از نتایج این تحقیقات می توانند برنامه های حمایتی برای توسعه فناوری های نوین تدوین کنند و از این طریق زمینه را برای نوآوری بیشتر فراهم نمایند.
آزمایشگاه ها نقش مهمی در ایجاد زیرساخت های علمی و تحقیقاتی دارند. این زیرساخت ها شامل تجهیزات پیشرفته، منابع انسانی متخصص و شبکه های همکاری علمی است که می تواند به تقویت سیستم های تحقیقاتی و نوآورانه کمک کند. سیاستگذاران با توجه به نیازها و کمبودهای موجود در زیرساخت های علمی، می توانند برنامه ریزی مناسبی برای سرمایه گذاری در این حوزه انجام دهند.
آزمایشگاه ها همچنین به تربیت نیروی انسانی متخصص کمک می کنند. این مراکز با برگزاری دوره های آموزشی، کارگاه ها و سمینارها، دانشجویان و محققان را با آخرین دستاوردهای علمی و فناوری آشنا می کنند. تربیت نیروی انسانی ماهر یکی از ارکان اساسی برای توسعه پایدار علم و فناوری است و سیاستگذاران باید به این موضوع توجه ویژه ای داشته باشند.
آزمایشگاه ها با ایجاد فضایی برای خلاقیت و نوآوری، فرهنگ علمی را در جامعه ترویج می کنند. این فرهنگ می تواند باعث افزایش تمایل افراد به تحقیق، آزمایش و پذیرش ریسک های مرتبط با نوآوری شود. سیاستگذاران باید با حمایت از آزمایشگاه ها و پروژه های تحقیقاتی، زمینه را برای ترویج این فرهنگ فراهم کنند.
آزمایشگاه ها معمولا از طریق همکاری با دانشگاه ها، صنایع و نهادهای دولتی، شبکه های همکاری علمی ایجاد می کنند. این شبکه ها باعث تبادل دانش، تجربیات و منابع بین نهادهای مختلف می شوند. سیاستگذاران با تشویق این نوع همکاری ها می توانند اکوسیستم نوآوری را تقویت کرده و به تسهیل فرایند انتقال فناوری کمک کنند.
آزمایشگاه ها همچنین در پاسخگویی به چالش های اجتماعی و زیست محیطی نقش دارند. با توجه به تغییرات اقلیمی، بحران های بهداشتی و سایر مسائل جهانی، آزمایشگاه ها می توانند راهکارهای علمی برای مقابله با این چالش ها ارائه دهند. سیاستگذاران باید از نتایج تحقیقات آزمایشگاه ها بهره برداری کرده و برنامه هایی برای مقابله با این چالش ها تدوین کنند.
در نهایت، نقش آزمایشگاه ها در سیاستگذاری علم، فناوری و نوآوری بسیار حیاتی است. این مراکز نه تنها تولیدکننده دانش هستند بلکه به عنوان مشاوران علمی، توسعه دهندگان فناوری، تربیت کنندگان نیروی انسانی و ترویج دهندگان فرهنگ نوآوری عمل می کنند. برای دستیابی به توسعه پایدار و حل چالش های موجود، لازم است که سیاستگذاران توجه ویژه ای به نقش آزمایشگاه ها داشته باشند و از ظرفیت های آنها بهره برداری کنند. ایجاد همکاری های موثر بین آزمایشگاه ها، دانشگاه ها، صنایع و نهادهای دولتی می تواند به تقویت اکوسیستم نوآوری کمک کرده و زمینه را برای پیشرفت علمی و فناوری فراهم کند.
