اروزیل یک ترکیب شیمیایی بسیار پرکاربرد در صنایع مختلف است. اروزیل با نام های دیگری همچون سیلیس دودی یا سیلیس فومید نیز شناخته می شود. بسیاری از مردم در مورد سیلیس اطلاعات کمی دارند. سیلیس ترکیبی است که در بسیاری از صنایع استفاده می شود. به عنوان مثال شما می توانید این ترکیب شیمیایی را در شیشه سازی یا حتی در خمیر دندان یافت کنید.
سیلیس یک ترکیب بسیار فراوان در کره زمین است. انسان ها برای مدت بسیار طولانی از سیلیس استفاده می کردند. برای اولین بار از سلیس برای ساخت سفال استفاده شده است. سیلیس همچنین در سنگ ها و ماسه سنگ ها در سراسر جهان یافت می شود. سیلیس معمولا در صنعت به دو صورت رسوبی و دودی وجود دارد. این دو نوع سیلیس دارای خواص منحصر به فرد هستند.
سیلیس رسوبی نام خود را از نحوه تولید آن گرفته است. این ترکیب شیمیایی با رسوب سیلیکون مایع با هیدروکسید سدیم یا هیدروکسید پتاسیم تولید می شود.
اروزیل یا سیلیس دودی از طریق سنتز هیدرولیز شعله ای ایجاد می شود. این روش شامل سوزاندن زغال سنگ حاوی کربن در یک کوره حاوی گاز اکسیژن در دمای بالا (1100 درجه سانتی گراد) است. محصولات گازی بر روی ذرات سیلیس رسوب داده شده متراکم می شوند، در نتیجه اروزیل تولید می شود.
تجارت سیلیس را می توان به امپراتوری روم نسبت داد. از این ترکیب شیمیایی برای ساخت شیشه های با کیفیت بالا استفاده می شده است. اروزیل تا دهه 1930 کشف نشده بود. این ترکیب شیمیایی به طور اتفاقی زمانی تولید شد که دانشمندی به نام دکتر کیستلر در حال کار بر روی راه هایی برای تولید لاستیک مصنوعی بود.
از آنجایی که سیلیکاهای رسوبی و دودی از دی اکسید سیلیکون ساخته شده اند، این بدان معناست که خواص فیزیکی آنها اساساً با تفاوت هایی در نحوه پردازش آنها یکسان خواهد بود. اروزیل در اندازه ذرات حدود 20 تا 40 نانومتر تولید می شود که آن را بسیار واکنش پذیر می کند و سطح بیشتری را برای واکنش های شیمیایی بوجود می آورد.
اروزیل از نظر کاربرد بسیار شبیه به سیلیکون های رسوب شده هستند. تنها تفاوت واقعی این دو محصول در چگونگی ساخت آنها است. سیلیس فومد را می توان برای اهداف مختلف به چندین نوع محصول اضافه کرد. کاربردهای این ترکیب شیمیایی عبارتند از:
اندازه ذرات سیلیس رسوبی بزرگ تر از اندازه ذرات اروزیل یا سیلیس دودی است. در نتیجه سیلیس دودی یا اروزیل سطح ویژه بالاتری دارد. سطح ویژه بالا به این ترکیب شیمیایی اجازه می دهد تا در واکنش های شیمیایی بسیار موثرتر باشد.
هر دو نوع این سیلیکون ها به تولید پوشش های ضد انعکاس کمک می کنند، زیرا ضریب شکست بسیار پایینی دارند. با این حال، سیلیس رسوب داده شده به اتم های فلوئور کمتری هنگام پوشش شیشه نسبت به سیلیس دودی نیاز دارد. بنابراین، آن را مقرون به صرفه تر می کند.
سیلیکاهای رسوبی سختی و مقاومت سایشی بهتری نسبت به اروزیل نشان می دهند. این ترکیبات در صورت استنشاق می توانند برای سلامتی مضر باشند. بنابراین، امروزه بسیاری از تولیدکنندگان از آلومینای رسوب داده شده تجاری به جای اروزیل استفاده می‌کنند تا احتمال عوارض را در کارکنان خود کاهش دهند.
