اصطلاح لسیتین دو معنی دارد در بیوشیمی، لسیتین مترادف فسفاتیدیل کولین است و جزء اصلی چربی های موجود در غشای سلولی است. نوع لسیتین تجاری که از طریق مکمل به دست می آید، مخلوطی طبیعی از لیپیدهای خنثی و قطبی است. این ترکیب شامل تری گلیسیریدها، گلیکولیپیدها، استرول ها و در مقادیر کمتر اسیدهای چرب، کربوهیدرات ها، اسفنگولیپیدها و کربوهیدرات ها است. 20 تا 90 درصد لسیتین در فرم مکمل حاوی لیپید قطبی به نام فسفاتیدیل کولین است.
ظاهر لسیتین به عنوان یک ماده خام بر اساس منشأ و فرآیند استخراج متفاوت است اما در استفاده از لوازم آرایشی معمولاً به صورت مایعی غلیظ یا پودری ظاهر می شود. محصولات مراقبت از پوست صورت معمولاً حاوی غلظت های بسیار پایین تر از آن هستند که معمولاً بین 0.5-2٪ است.
لسیتین در فرمولاسیون های مراقبت از پوست نقش های مختلفی مانند یک نرم کننده، عامل اتصال دهنده آب (برای افزایش هیدراتاسیون) و عامل امولسیون کننده (برای کمک به ترکیب بهتر آب + ترکیبات روغن در فرمول) را ایفا می کند.
لسیتین به طور طبیعی در بسیاری از موجودات زنده وجود دارد اما برای استفاده در محصولات آرایشی تقریباً همیشه از گیاهانی مانند سویا، آفتابگردان یا کلزا تولید می شود.اجزای مفید لسیتین برای پوست شامل فسفولیپیدها (که فواید ترمیم کننده پوست را به همراه دارند) و اسیدهای چرب و تری گلیسیریدها هستند که می توانند به بازسازی پوست کمک کنند.
لسیتین همچنین می تواند با آبرسانی و حفظ رطوبت به طراوت و شادابی پوست خشک و آسیب دیده کمک کند و می تواند در درمان بیماری هایی مانند اگزما نیز موثر باشد.
لسیتین به عنوان یک آنتی اکسیدان عمل می کند و با رادیکال های آزاد که مسئول پیری سریع هستند مبارزه می کند و علائم پیری پوست را کاهش می دهد.
لسیتین همچنین می تواند با برخی از مشکلات پوستی مانند خشکی پوست، آکنه، پسوریازیس و غیره مقابله کند.
لسیتین با تحریک تولید کلاژن در پوست صورت شما را زیبا و جوان تر می کند. این ترکیب به عنوان یک امولسیفایر عالی در محصولات مراقبت از پوست عمل می کند.
لسیتین را می توان به عنوان تقویت کننده نفوذ پذیر نیز طبقه بندی کرد. به این معنی ا که توانایی نفوذ عمیق به لایه های پوست را دارد و باعث افزایش نفوذ سایر مواد فعال می‌شود.
در محلول های مبتنی بر آب، فسفولیپیدهای لسیتین می توانند لیپوزوم ها را تشکیل دهند، یک ساختار کروی که در آن زنجیره های آسیل در داخل هستند و در معرض مواد مبتنی بر آب قرار ندارند. لیپوزوم ها در رساندن سایر مواد به داخل ساختار کروی خود و نفوذ از طریق مانع پوستی موثر در نظر گرفته می شوند این خاصیت لسیتین موجب می شود که توسط صنعت داروسازی برای افزایش نفوذ دارو از طریق پوست مورد استفاده قرار گیرد.
دو ترکیبی که لسیتین را تشکیل می دهند اینوزیتول و کولین هستند که هر دو به طور طبیعی در غشای سلول های زنده وجود دارند. لسیتین را می توان در طیف وسیعی از غذاها یافت اما غلظت آن در ماهی، زرده تخم مرغ، شیر کامل و بادام زمینی و سویا بیشتر است. یکی از ساده ترین راه‌ها برای افراد جهت افزایش مصرف لسیتین، خوردن بیشتر این نوع غذاهاست زیرا دریافت لیپید خام یعنی در حالت طبیعی آن - موثرترین راه دریافت برای جذب بهتر و استفاده از فواید فراوان لسیتین است.
مکمل لسیتین اغلب به صورت پودر، کپسول یا مایع در فروشگاه‌های مواد غذایی و داروخانه ها موجود است که راهی آسان برای دریافت مقدار کافی لسیتین در رژیم غذایی روزانه است.
اگرچه مصرف مکمل برای اکثر افراد بی خطر است، اما بدون عوارض جانبی نیست. این عوارض در صورت مصرف زیاد به وجود می آیند و عبارتند از استفراغ ، سرگیجه، حالت تهوع، سردرد و ناراحتی های گوارشی.
از آنجایی که غذاهایی که به طور طبیعی حاوی لسیتین هستند معمولا چربی بالایی دارند، افرادی که به طور منظم و در مقادیر بالا از غذاهای حاوی لسیتین استفاده می کنند دچار عارضه افزایش وزن می شوند پس بهتر است در استفاده از نوع طبیعی و مکمل لسیتین اعتدال را رعایت کنید.
