مواد غذایی حاوی لسیتین بالا
لسیتین یک ماده چرب است که در سلول های بدن، بافت های گیاهی و حیوانی یافت می شود. این ماده از اسیدهای چرب و به ویژه یک نوع مولکول چربی به نام فسفولیپیدها - یک عنصر ضروری غشای سلولی - تشکیل شده است. لسیتین از کلمه یونانی زرده تخم مرغ نامگذاری شده است. لسیتین یک ماده چند منظوره است که اغلب به عنوان امولسیفایر در غذاها استفاده می شود و به بهبود بافت و کیفیت محصولات کمک می کند اما می توان از آن به عنوان یک آنتی اکسیدان و محافظ طعم نیز استفاده کرد. امروزه در غذاهای بسته بندی شده استفاده می شود و به طور طبیعی در برخی مواد غذایی وجود دارد.
از سال 1800 لسیتین در غذای انسان مورد استفاده قرار گرفت. لسیتین را می توان به صورت مایع یا بدون روغن تهیه کرد. محصولات لسیتین مایع ترکیبی از فسفولیپیدها و روغن های گیاهی هستند. محصولات لسیتین بدون روغن تقریباً هیچ روغن گیاهی ندارند و دارای غلظت بالایی از اسیدهای چرب چند غیر اشباع هستند که به دو صورت گرانول و پودری موجود است.
لسیتین نوعی چربی به نام فسفولیپید است که بیشتر از اسیدهای چرب اشباع و غیراشباع مختلف، اسید فسفریک و کولین تشکیل شده است. این ماده در غشای سلولی همه موجودات زنده یافت می شود و چون در بافت حیوانی و گیاهی وجود دارد، یافتن منابع لسیتین آسان است. برخی از بهترین منابع لسیتین در غذا عبارتند از: زرده تخم مرغ، جگر، بادام زمینی، غلات کامل، شیر و سویا.
لسیتین نه تنها در مواد غذایی موجود است، بلکه توسط بدن خود انسان نیز تولید می شود. این ترکیب در صفرای ساخته شده توسط کبد وجود دارد و به سوخت و ساز چربی ها کمک می کند. معمولاً نیازی به مصرف مکمل های لسیتین نیست زیرا لسیتین ساخته شده توسط بدن و لسیتین طبیعی موجود در غذا به اندازه کافی برای سلامتی انسان فراهم می شود. هیچ توصیه رسمی برای مصرف روزانه لسیتین وجود ندارد، اگرچه برخی از مطالعات رژیم غذایی دوز 550 میلی گرم در روز برای مردان و 425 میلی گرم در روز برای زنان را توصیه می کنند.
زرده تخم مرغ یکی از بهترین منابع لسیتین در غذا است. سایر منابع حیوانی عبارتند از جگر، شیر، ماهی، تخم ماهی، مرغ و گوشت. مغز یکی دیگر از منابع عالی لسیتین است. منابع گیاهی خوب لسیتین عبارتند از: دانه ها، بادام زمینی، جوانه گندم، زیتون، آووکادو و کلم، کلزا، ذرت.
به عنوان یک افزودنی غذایی، لسیتین اغلب به عنوان امولسیفایر چربی استفاده می شود و اجازه می دهد روغن ها و چربی ها با آب ترکیب شوند. همچنین برای جلوگیری از چسبندگی، برای ایجاد بافت دلپذیرتر، ماندگاری بیشتر محصولات و به عنوان یک ماده جایگزین برای کاهش محتوای چربی در محصولات پخته شده استفاده می شود. بستنی، آب نبات، مارگارین و سس سالاد معمولا حاوی لسیتین هستند. لسیتین موجود در افزودنی های غذایی اغلب از روغن سویا به دست می آید و به آن لسیتین سویا نیز می گویند. روغن آفتابگردان نیز اغلب برای تولید لسیتین تجاری استفاده می شود.
برخی معتقدند لسیتین اثرات مفیدی بر بدن دارد. برخی از مردم فکر می کنند مصرف مکمل های لسیتین می تواند به بهبود عملکرد مغز، مقابله با آلزایمر، کاهش کلسترول خون، کمک به سیستم ایمنی و ارتقای سلامت قلب و عملکرد کبد کمک کند. با این حال، شواهد علمی همه این ادعاها را تایید نمی کند.
هنگامی که لسیتین وارد بدن می شود، به کولین یک ماده مغذی ویتامین مانند که برای سلامت کبد مهم است تبدیل می شود. کولین همچنین با تجزیه چربی به انرژی در بدن ما مورد استفاده قرار می گیرد.
این ترکیب به طور کلی برای انسان ها ایمن است. اگر به سویا حساسیت دارید از مکمل های لسیتین استفاده نکنید. برخی از عوارض جانبی احتمالی مصرف بیش از حد لسیتین عبارتند از کاهش اشتها، حالت تهوع، افزایش ترشح بزاق، نفخ و اسهال.
هیچ اطلاعاتی در مورد استفاده از این محصول در دوران بارداری یا شیردهی وجود ندارد، بنابراین اگر جزو این دسته هستید، بهتر است ابتدا با پزشک خود مشورت کنید.
