کانادا پایین ترین نرخ بیکاری را تاکنون دارد. در ظاهر، با توجه به همه گیری ویروس کرونا، شاید عجیب به نظر برسد. با این حال، با توجه به تغییرات جمعیتی عمده ای که قبل از کرونا نیروی کار کانادا را متحول کرده بود، شکی نبود که بازار کار بهبود می یابد و در آینده این تغییر ادامه خواهد داشت.
از دیدگاه سیاسی مهاجرت، یکی از بزرگترین نگرانی ها این است که چگونه رکود روی عملکرد بازار کار مهاجرانی که در دوره های رکود اقتصادی اقامت دائم دریافت می کنند، تأثیر می گذارد. تحقیقات نشان می دهد که چنین مهاجرانی شاید عواقب بازار منفی کار را برای سایر مشاغل خود در کانادا ببینند.
با توجه به شوک بزرگی که به اقتصاد کانادا در آغاز کرونا وارد شده و کانادا به دنبال بالاترین سطح مهاجرت در تاریخ خود است، این یک هشدار است. اما نگاه دقیق تر نشان می دهد که رکود اقتصادی کووید متفاوت است و مهاجرانی که اخیراً وارد کشور شده اند یا در آینده نزدیک می آیند، هنوز آینده ای روشن در بازار کار کانادا می بینند.
اولین دلیل برای این امر خروج بچه های بومی از نیروی کار کانادا است. این خروج کمک می کند که بدانید چرا کانادا تا قبل از رکود اقتصادی کووید، پایین ترین نرخ بیکاری خود را تاکنون داشته است، و علیرغم اینکه کرونا همچنان بر اقتصاد کانادا و جهان تأثیر می گذارد، به پایین ترین سطح نرخ بیکاری در تاریخ خود دست پیدا کرده است.
کانادا در حدود 20 میلیون کارگر دارد که نزدیک 9 میلیون نفر، افراد بومی هستند. همه 9 میلیون نفر از این افراد در آینده در سن 65 سالگی در کانادا بازنشسته می شوند. تعداد زیادی از آن ها در حال بازنشستگی هستند که همین امر باعث شکاف بزرگتری در بازار کار می شود. از نظر تاریخی، کانادا توانسته است فارغ التحصیلان جوان کانادایی را که تحصیلات خود را تمام کرده اند و وارد نیروی کار شده اند، به طور کامل جایگزین بازنشستگان کند، اما اکنون دیگر اینطور نیست. نرخ پایین زاد و ولد در کانادا باعث شده که برای جایگزینی کارگران بازنشسته به سایر منابع خود تکیه کند.
جایگزینی کارگران بازنشسته برای حفظ اقتصاد و اطمینان از پایه مالیاتی که به اندازه کافی جامع است و برای حمایت از خدماتی که ساکنان کانادا می توانند از آن بهره مند شوند، مانند آموزش و مراقبت های بهداشتی، مهم است. این مهمتر است زیرا جمعیت سالخورده شاهد افزایش هزینه های مراقبت های بهداشتی کانادا خواهد بود.
سایر منابع استعداد شامل گروه های کم استفاده مانند زنان، افراد دارای معلولیت، کارگران مسن تر، مردم بومی و جوانان غیر فعال، در میان گروه های دیگر می شود. اما اضافه کردن تعداد زیادی از آن ها به بازار کار نمی تواند به طور کامل جایگزین همه بازنشستگان را جبران کند، حتی اگر نرخ مشارکت اشتغال آن ها را به میانگین کشوری برسانیم.
در واقع می گوید که چرا مهاجرت در موفقیت اقتصادی کانادا بسیار مهم است. قبل از همه گیری، آن ها تا 100٪ از رشد سالانه نیروی کار کانادا را در چند مورد تشکیل می دادند.
کارفرمایان کانادایی با توجه به تجربه و مهارت زیادی که در بازار کار دارند، باید به تمام منبع استعدادهای خود که می توانند برای ادامه فعالیت های خود بیابند، مراجعه کنند، که دقیقاً همان پدیده ای است که اکنون شاهد آن هستیم. پیری نیروی کار کانادا با کاهش نرخ بیکاری و افزایش دستمزدها روبرو است، پدیده ای که به نفع کارگران کانادایی و مهاجر است. آنچه اکنون شاهدش هستیم احتمالاً باعث بازنشستگی تعداد بیشتری از بچه های بومی می شود.
ما همچنین باید به تغییرات عمده سیاست مهاجرت در دهه گذشته توجه داشته باشیم که روی نتایج بازار کار تازه واردان نیز تأثیر گذاشته است.
یک تغییر فرآیند انتخاب رقابتی تر برای مهاجران ماهر وجود دارد. دولت فدرال و استان ها و مناطق در سال های اخیر معیارهای انتخاب خود را تغییر داده اند که عوامل سرمایه انسانی که توسط تحقیقات نشان داده شده است را جزء معیارهای خود در نظر بگیرند که در نتیجه آن باعث رشد اقتصادی قوی تری برای مهاجران شود. برای مثال، بر اساس سیستم رتبه بندی جامع اکسپرس انتری (CRS)، داوطلبانی که جوان، تحصیل کرده، مسلط به زبان انگلیسی یا فرانسوی، دارای تجربه کاری حرفه ای و سایر پاداش هایی مانند تحصیلات و تجربه کاری در کانادا هستند، می توانند امتیاز CRS بالاتری را دریافت کنند که شانس آن ها را برای دریافت اقامت دائم و در نهایت موفقیت در بازار کار کانادا افزایش می دهد.
تغییر عمده دیگر، افزایش تعداد ساکنان دائمی انتخاب شده در داخل کانادا بوده است. قبل از همه گیری، مهاجران خارج از کشور حدود 70 درصد از کسانی بوده اند که تحت اکسپرس انتری وارد می شدند، اما در سال گذشته این رقم به 30 درصد کاهش یافت، زیرا مهاجرت، پناهندگان و شهروندی کانادا (IRCC) برای رسیدن به هدف مهاجرت خود در میان اختلالات مرتبط با بیماری همه گیری مانند محدودیت های سفر، بیشتر به کاندیداهای داخل کانادا متکی بود. باید دید که آیا IRCC بعد از همه گیری بیشتر روی انتخاب مهاجران خارج از کشور یا در کانادا تکیه خواهد کرد؟ ما می دانیم که در نامه دستوری وزیر مهاجرت شان فریزر از او می خواهد که مسیرهای مهاجرتی بیشتری را برای کاندیداهای داخل کانادا بررسی کند. علاوه بر این، استان ها و مناطق، کاندیداهای بیشتری را از طریق برنامه نامزد استانی (PNP) و سایر جریان ها انتخاب می کنند.
تحقیقات دولت کانادا از روند انتخاب در کانادا حمایت می کند که این امر نشان می دهد دانشجویان بین المللی قدیمی و کارگران خارجی موقت در بازار کار از تجربه کانادایی خود بعد از دریافت اقامت دائم بهره می برند.
سومین نکته مهم، افزایش سرمایه گذاری IRCCدر خدمات اسکان مهاجران مانند نیروی کار و آموزش زبان است. IRCCاکنون حدود 2 میلیارد دلار در سال برای چنین خدماتی در مقایسه با حدود 350 میلیون دلار در سال در حدود بیست سال پیش هزینه می کند. این خدمات همچنین قبل از ورود ارائه می شود که به مهاجران اطلاعات مفید می دهد و به آن ها برای تسریع روند اسکان پس از ورود به کانادا کمک و پشتیبانی می کند.
وقتی همه این عوامل در نظر گرفته می شوند، می توان به راحتی احساس کرد که رکود ناشی از کووید در بازار کار به تازه واردان در مقایسه با رکودهای قبلی، باید آسیب کمتری زده باشد. در مقایسه با گذشته، از نظر تاریخی، کانادا دارای بازار کار فشرده تری است، فرآیند انتخاب رقابتی تر، متقاضیان مهاجر بیشتری را از داخل کشور انتخاب می کند و پول بیشتری را برای کمک برای موفقیت مهاجران خرج می کند.
