رپ فارسی شکلی باستانی از رپ بدون شعر است که برای استفاده بدون ملودی، تنها با استفاده از ضرب‌های مخدوش، عبارات کوتاه قطع شده، در لحظات متناوب تکامل یافته است. این شکل باستانی رپ در طول فرهنگ مشترک بزرگسالان و کودکان در دهه‌های 1980 و 1990 به‌ویژه در شهرهای کوچکی مانند اصفهان، تهران و یزد آغاز شد. از دهه 1990 به بعد، با ظهور هنرمندان رپ از ایران، مانند هیچکس، تهام و یاس که جان و طراوت جدیدی به این ژانر بخشیدند، استفاده از رپ فارسی به شیوه ای جدید ابداع و رواج یافت. رپ فارسی اکنون بخشی از هویت فرهنگی جهانی ایران است و تأثیر آن در سراسر جهان محسوس است.
