سریال از یاد رفته به کارگردانی برزو نیکنژاد، اثری است در ژانر درام اجتماعی که با نگاهی واقعگرایانه، به سراغ روایتهایی از قدرت، حقیقت و زخمهای ناگفته خانوادگی میرود. نیکنژاد که پیشتر با آثاری چون دودکش، مرداب، دوزیست و زاپاس نشان داده بود تبحر خاصی در ترسیم جامعه دارد، این بار نیز با نگاهی ژرف و چندلایه، مخاطب را وارد جهانی از روابط پیچیده انسانی میکند.
در قلب داستان سریال «از یاد رفته»، شخصیتی قرار دارد که برای فرار از گذشتهای تلخ، مسیر انزوا و فراموشی را برمیگزیند. اما این فرار نهتنها نجاتبخش نیست، بلکه او را درگیر معماهایی بزرگتر میکند. جملهی کلیدی «فرار کردم که یادم بره، از یاد همه رفتم» بهخوبی گرهمحور داستان را مشخص میکند: مواجههی ناگزیر با گذشتهای که همچنان زنده است.
در نقد سریال از یاد رفته، شخصیتپردازی بیتردید یکی از نقاط قوت اصلی است. کاراکترها همگی با لایههایی از پیچیدگی، تضاد و آسیب روانی ترسیم شدهاند. اسماعیل ادیبی (حسین محجوب) در مرکز این طوفان ایستاده است؛ مردی ثروتمند و پرنفوذ که بازگشتش به کانون خانواده، زخمهای قدیمی را دوباره سرباز میکند.
از سوی دیگر، شهاب (سینا مهراد) با چالشی هویتی روبهروست. او مهندسی است که در پی کشف گذشتهی واقعی خود، وارد مسیری پُر از ابهام میشود. تقابل میان شهاب و مادرش نوشین (آزیتا حاجیان) نماد گسست میان نسلهاست؛ نسلی که میخواهد حقیقت را بداند، و نسلی که حقیقت را دفن کرده است.
قسمت اول سریال، با معرفی پرتعداد شخصیتها و موقعیتهای دراماتیک، شاید در نگاه اول کمی شلوغ بهنظر برسد. اما این مقدمه، آغازی برای کشف روایتهایی است که در دل آشفتگی شکل میگیرند. در قسمت دوم، لحن داستان جدیتر شده و مفاهیمی چون خیانت، قدرت و فریب در بستر دیالوگها و سکوتها جریان پیدا میکنند.
نکتهی قابل توجه در بررسی قسمت دوم سریال از یاد رفته، توانایی کارگردان در ساخت فضایی نمادین و چندلایه است؛ جایی که حقیقت نه به زبان، بلکه در سایهی رفتارها و نگاهها جاری میشود. همچنین شما میتوانید بررسی و نقد سریال از یاد رفته را بصورت کامل از نشریه ایماژ مطالعه کنید.
در تحلیل بازی بازیگران سریال از یاد رفته، باید از فرهاد اصلانی در نقش بهزاد نام برد؛ شخصیتی خاکستری و فرصتطلب که اصلانی با مهارت همیشگیاش، تضاد درونیاش را بهخوبی نمایش داده است. مجید مظفری نیز در نقش نریمان، با سکوت و ایستادنهای حسابشده، شخصیتی عمیق و مرموز خلق کرده که بیاغراق، یکی از قویترین نقشآفرینیهای اخیر اوست.
پردیس احمدیه در نقش پریسا، یکی دیگر از بازیهای درخشان سریال را ارائه میدهد. او بهعنوان زنی مستقل و باهوش، مأموریت مهمی برای کشف حقیقت دارد و برخلاف کلیشهها، منتظر نجات دیگران نمیماند.
در نهایت، سریال از یاد رفته چیزی فراتر از یک ملودرام خانوادگی است. این اثر، با پرداختن به مفاهیمی چون قدرت، سکوت، حقیقت و فریب، تصویری استعاری از جامعهی معاصر ایران ارائه میدهد. داستانهایی که در ظاهر دربارهی یک خانواده هستند، اما در عمق، از ساختارهای بزرگتر اجتماعی سخن میگویند.
