نشریه ایماژ
نشریه ایماژ
خواندن ۴ دقیقه·۹ ماه پیش

Resident Evil 2 Remake: بازگشت یک بازی پرطرفدار

Resident Evil 2 Remake یعنی بازگشت دوباره پدر سبک ترس با اصالت نسخه‌های کلاسیک و ظاهری کاملا مدرن و امروزی و این، بهترین اتفاق ممکن برای مجموعه رزیدنت ایول است. همراه بررسی بازی باشید.

Resident Evil صرفا فقط یک مجموعه بازی قدیمی و موفق نیست؛ رزیدنت ایول آن‌قدر اثری تاثیرگذار و مهم در صنعت بازی‌های ویدیویی است که خیلی‌ها این مخلوق شینجی میکامی را که تاثیر غیر قابل انکاری روی چندین نسل از بازی‌های ویدیویی داشته، پدر سبک ترس می‌دانند. اما مجموعه‌ای که خودش مسبب خلق شدن خیلی از آثار فراموش‌نشدنی این سبک بوده، همیشه هم در اوج نبودند و پس از نسخه‌های اصلی و اولیه، کپکام آن را وارد مسیر‌هایی کرده که شاید بدبین‌ترین طرفداران این مجموعه هم فکرش را نمی‌کردند که روزی، چنین افتضاحاتی ساخته شوند؛ منظورم نسخه‌هایی مثل Resident Evil: Operation Raccoon City یا Umbrella Corps هستند که با هر منطقی هم که حساب کنیم، ساخته شدن‌شان کوچک‌ترین توجیحی نداشته و ندارد. در کنار این‌ها البته آثار متوسط و موفق زیادی هم ساخته شده‌اند ولی هنوز که هنوزه، وقتی صحبت از روز‌های اوج رزیدنت ایول می‌شود، ذهن خیلی از طرفداران قدیمی این مجموعه به‌سراغ چهار نسخه اصلی اولیه می‌رود که قطعا، بهترین روز‌های این سری را رقم زده‌اند.

پس چه چیزی بهتر از اینکه بگوییم حال بازسازی یکی از بهترین نسخه‌های این مجموعه (بخوانید بهترین نسخه مجموعه) در قالب Resident Evil 2 Remake منتشر شده و خبر بهتر اینکه این نسخه، دقیقا همان چیزی است که باید باشد؛ همان‌قدر ترسناک، همان‌قدر خاطره‌انگیز و از همه مهم‌تر، مدرن و در عین حال وفادار به اصل. اما پیش از اینکه به‌سراغ بررسی کامل‌تری از بازی برویم، پیشنهاد می‌کنم بررسی ویدیویی بازی را تماشا کنید:

اما Resident Evil 2 Remake چه چیزی دارد که آن را به اثری موفق در مقایسه با خیلی از نسخه‌های جدید و مدرن بازی تبدیل می‌کند؟ جواب این سوال، فقط و فقط در یک کلمه یعنی «اصالت» خلاصه می‌شود. اگر نگاهی ریشه‌ای به سری رزیدنت ایول داشته باشیم، می‌توانیم بگوییم که این مجموعه هرگز یک اثر اکشن نبوده است. رزیدنت ایول یعنی قدم زدن در محیط‌هایی که ترس و تهدیدی همیشگی در آن‌ها حضور دارد؛ حال این محیط می‌تواند عمارت اسپنسر، راهرو‌های تنگ اداره پلیس راکون سیتی، خیابان‌های بی‌روح و نمور این شهر یا حتی روستایی آلوده به ویروس در آفریقا باشد. نسخه‌های موفق مجموعه با بردن ما به چنین محیط‌هایی، لذت چشیدن یک ترس و تنش فراموش‌نشدنی را به‌مان اعطا کرده‌اند اما پس از آن، مجموعه نسخه به نسخه به سمت اکشن‌تر شدن رفت تا جایی که مثلا در نسخه ششم، در تجربه‌ای کالاف دیوتی مانند که صرفا جای نیرو‌های نازی آن با زامبی‌ها عوض شده بود، با کریس اسلحه به دست می‌گرفتیم و خشاب خشاب گلوله را روی زامبی‌ها خالی می‌کردیم! این در حالی است که رزیدنت ایول، یعنی ترس ناشی از تمام شدن مهمات و روبه‌رو شدن با یک باس سرسخت با سلاحی مثل چاقو.

بازسازی رزیدنت ایول 2، شعار بازگشت به ریشه‌ها را که بارها در مورد این سری شنیده‌ایم به شکل درستی عملی می‌کند

کپکام البته این تصمیم بازگشت به ریشه‌ها را، کمی قبل‌تر از Resident Evil 2 Remake گرفته بود؛ جایی که در نسخه هفتم تا حدود زیادی روی ارائه حس ترس تمرکز داشت و حداقل در نیمی از آن بازی، یک تجربه ترسناک مبتنی بر تلاش برای بقای واقعی را برای‌مان فراهم آورد و البته که در نیمه دوم اثر، از این مورد خسته شد و دوباره انواع و اقسام تفنگ‌ها را تقدیم‌مان کرد تا حس اکشن‌مان هم ارضا شود. ولی خب بالاخره پس از تمام این فراز و نشیب‌ها، به Resident Evil 2 Remake می‌رسیم؛ اثری که پس از گذشت تمام این سال‌ها، یک رزیدنت ایول واقعی و کاملا وفادار به اصل است. آنقدر وفادار که در حین تجربه آن، کاملا حس روز‌های دوران پلی‌استیشن و قدم زدن در محیط‌های راکون سیتی با نسخه‌های کلاسیک مجموعه برایم تداعی می‌شد و آن حس افسردگی ناشی از حضور در شهری زامبی‌زده را که شاید روزی زندگی در آن جریان داشت، با پوست و استخوان حس می‌کردم؛ این یعنی کپکام کارش را در بازسازی رزیدنت ایول 2 به شکلی عالی انجام داده و البته این بازی آنقدر جذابیت‌های مدرن هم دارد که چیزی فراتر از یک بهبود گرافیکی ساده باشد.

برای خواندن کامل نقد و بررسی بازی Resident Evil 2 Remake در نشریه اینترنتی ایماژ کلیک کنید.
resident evil remake
نشریه فرهنگی، هنری و ادبی ایماژ
شاید از این پست‌ها خوشتان بیاید