این نامه از طرف کسی است که نوجوانی را پشت سر گذاشته و از آنجایی که انسان وقتی از دست می دهد تازه ارزش چیزی که داشته را متوجه می شود ، توصیه های ارزشمندی برای شما دارم :
تو در دوران نوجوانی رها هستی ، آزادی ، می دانم محدودیت های زیادی داری و از طرفی نمی دانم در چه شرایط خانوادگی و اجتماعی هستی اما رها هستی چون مسوولیت های خیلی کمتری نسبت به ما داری و فرصت بیشتری برای زندگی کردن آنطور که می خواهی در اختیار توست .
1.سعی کن که تمام روز را زندگی کنی و از چیز های کوچک لذت ببری .
همیشه در جریان باش و راکد نشو . از چیز های دم دستت شروع کن ! نشستن و دست روی دست گذاشتن و تماشای گذر زمان برای دوران پیری است ، بلند شو و کاری بکن !
2.سعی کن کمتر توی گوشی باشی !
مخصوصا اینستا ! دست از اسکرول کردن بی هدف بردار ، اجازه نده این دوران طلایی درون فضای سرد و بی روح مجازی به هدر بره . برو بیرون ! پیاده روی کن ! با طبیعت اطرافت بیشتر خو بگیر !
چیز های واقعی رو تجربه کن ! لمس کن ...بو کن ...ببین !
3.از تجربه کردن چیز های جدید نترس !
اگر در جوانی اشتباه و خرابکاری نکنی در پیری چیزی برای خندین و تعریف کردن نداری !
استعداد تو ، هدف آینده تو از درون این تجربه ها شکل می گیرد .
4.هیچ وقت اشتباه من رو تکرار نکن !
نباید تنها بمونی ! گوشه گیری نکن ، منزوی نشو . سعی کن با افراد زیادی در ارتباط باشی . از هر نوع و در هر سنی ولی فقط با برخی از اون ها رابطه عمیق بساز . اونهایی که به تو حس امنیت می دهند !
5.همیشه به یک آینده خوب امیدوار باقی بمان و به حرف های منفی بزرگتر ها توجه نکن . حتی حرف اونهایی که یکسال از تو بزرگترند چون می خواهند جوری نشان بدهند که انگار اونها خیلی سختی کشیدند و قضیه خیلی جدیه !
تو می توانی ، ایمان دارم اگر تلاش کنی از پس هر کاری بر می آی !
6.خودت رو دوست داشته باش و به خوبی از خودت مراقبت کن
در حرف زدن باخودت بیشتر از حرف زدن با دیگران . مراقب باش که چه چیزی به خودت می گویی !
تو کافی هستی ، همان کسی هستی که باید می بودی و در درست ترین نقطه و وضعیت قرار داری .
بقیه چیزای این دنیا یه بازی مسخره است ولشون کن !
برام از رویاهای که داری بگو ! چون اونها واقعی ترین چیز های این دنیا هستند !
