روی صحبتم با شخص خاصی نیست . بگذارید اعتراف کنم .
اعتراف میکنم یک وبلاگ نویس قدیمی بودم که همیشه به دنبال سیستمی این طرف و آن طرف میگشتم هر زمان دستم به نوشتن میرفت به زمان توجهی نمیکردم و فقط دوست داشتم طولانی بنویسم و ...
اعتراف میکنم ما وبلاگ نویس های قدیمی قبل تر از اینها نه به واتس نه به تلگرام و نه به پیام رسان سروش و غیره دیگری اعتقاد داشتیم چرا ؟
چون آن زمان محیطی مناسب برای انتشار طولانی تنها بلاگ بود و مطالب تولیدکنندگان محتوا در میان، انبوع مطالب کوتاه دیگر، گم و ناپیدا می‌شد. من بارها در خیالم، روزی را آرزو می‌کردم که یک شبکه اجتماعی جدید مرسوم شود، شبکه‌ای که یادآور روزهای خوش ما در گوگل ریدر قدیمی باشد و در عین حال بین عموم مردم، محبوب باشد.
اما اعتراف میکنم که اشتباه کردم چون امروزه متوجه شدم شبکه های پیام رسان اجتماعی چه داخلی و چه خارجی در حال تبدیل شدن مکانی دلچسب برای وبلاگنویسان شده اند و روز به روز آنها را جذب خود میکنند
