چند وقته تو این فکرم که شروع کنم در حوزه فعالیتم یعنی زبان انگلیسی تولید محتوا بکنم. امروز میخواستم استارتو بزنم که دیدم عه، هیچ کدوم از حتی امکانات اولیه رو هم برای این کار ندارم. و خلاصه به هر طریقی سعی کردم کمبودهارو یه جوری به قول معروف ماسمالی کنم. ولی دیدم واقعا نمیشه. بعد دیدم حتی اگر امکانات اولیه رو هم که میکروفون و رینگ لایتو و ... داشته باشم، متاسفانه محیط مناسبشو ندارم. بعد فهمیدم حتی آشنایی کامل با نرم افزارهای ادیت رو ندارم و اصلا انجام تمام این کارها برای منی که هر روز تا ساعت ۳ بعدازظهر کلاس دارم و فقط جنازم برمیگرده هرروز به خونه کاری نشده.
اکثر افرادی که میبینید وایسادن پشت یه دوربین و دارن تولید محتوا میکنن، پشتشون یه تیم هست. واقعا تولید محتوا کردن یه جیب پر پول، یه زمان تمام وقت و یه تیمِ حتی در حد دو سه نفر رو میطلبه.
خلاصه خیلی کارها مثل این وجود دارند که تو از ته دل دوست داری انجامشون بدی و دانشش رو داری ولی به خاطر فراهم نبودن شرایط یه کارِ نشد هستن برای تو و تبدیل میشن به آینه دقِّ آدم و همیشه حصرتشو داری و هر وقت با هزارتا امید میری سمتشون که انجامشون بدی، بدجوری میخوره تو ذوقت.
نمونه های خییلیی بیشتری دارن این نشدن ها. مثلِ ازدواج تو این شرایط سختِ اقتصادی. مثلِ خرید ماشین تو شرایطی که شب میخوابی فرداش که بیدار میشی قیمتا پرواز کردن. مثلِ یه تفریحِ تراز که باز برمیگرده به نبود پولِ کافی. مثلِ خرید خونه. مثلِ.....
خلاصه کشورِ ما همونقدر که برای بعضی ها کشورِ شدن هاست برای درصد زیادی از مردم کشورِ نشدن ها و نرسیدن هاست.
امیدوارم...🤔🤔 بیخیالِ امید
شب بخیر
