گرچه هر مبلغ بین الملل نیاز دارد تا با ادعیه مانوس باشد و دین اسلام به خاطر جهانی بودنش ادعیه‌اش هم جهانی است و برای تمام اعصار و امکنه است؛ اما برخی دعاها را هر مبلغ بین الملل باید ورد شبانه روز خود سازد تا ان شاء الله خدا به وی توفیق بیشتری در این راه عطا نماید.
برخی از این دعاها در ذیل خواهد آمد:
1. دعای عهد:
هر مبلغ بین الملل باید روزانه حداقل یکبار با دعای عهد را قرائت کند و با مولای و امام خویش عهد ببندد و به یاد داشته باشد که مشقت‌ها، سختی‌ها، مشکلات، اذت‌ها و شیرینی‌هایی که در این راه با آن مواجه می‌شود به این خاطر است که دست یک نفر را به دست امام زمان خود بدهد.
2. اَللَّهُمَّ اِجْعَلْنِي مِمَّنْ تَنْتَصِرُ بِهِ لِدِينِكَ وَ لاَ تَسْتَبْدِلْ بِي غَيْرِي .
این دعا هم از امام باقر علیه السلام منقول است و هم در ادعیه ماه مبارک رمضان ذکر شده است. انتصار دین یکی از اموری است که مومنین باید توفیق آن را از خداوند متعال درخواست نمایند. این مضمون (توفیق انتصار دین) از مضامین پرتکرار در منابع روایی و دعایی است.گرچه این دعا برای همه مفید هست اما یک مبلغ بین الملل بیشتر به این دعا نیاز دارد و باید با این دعا بیشتر مانوس باشد.
همچنین این دعا باعث می شود مبلغ بین‌الملل به خود گوشزد کند که اگر از دعوت به اسلام سرپیچی کند یا در این کار اهمال و سستی کند، خداوند این توفیق را از وی سلب کرده و گروه دیگری را به جای او قرار می دهد. این فقره از آیه -که در دعای ماه مبارک رمضان نیز توصیه به قرائت آن شده است-، در واقع اتمام حجت برای مبلغ بی‌الملل بوده و این نکته را گوشزد می نماید که مراقب سلب توفیق انتصار دین باشد. چه اینکه سستی و بی مبالاتی در اقامه و انتصار دین می تواند منجر به سلب توفیق شود .به عبارتی دیگر از آنجا که دین خدا تعطیل بردار نیست لذا توفیق انتصار دین فرصت محدودی بوده که در اختیار معدودی از بندگان قرار گرفته و در صورت اهمال نسبت به آن به دیگران واگذار خواهد شد .
این در حالی است که خداوند در سوره محمد آیه 7 می فرماید: (يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِنْ تَنْصُرُوا اللَّهَ يَنْصُرْكُمْ وَ يُثَبِّتْ أَقْدامَكُم) ای مومنان، اگر خدا را یاری کنید خدا شما را یاری می کند و به شما ثبات قدم می دهد .در آیه فوق همان گونه که مفسرین گفته اند مراد از یاری کردن خداوند ، یاری کردن دین خداست و این آیه بشارتی برای مبلغین بین‌الملل است.
3. رَبَّنَا هَبْ لَنَا مِنْ أَزْوَاجِنَا وَذُرِّيَّاتِنَا قُرَّةَ أَعْيُنٍ وَاجْعَلْنَا لِلْمُتَّقِينَ إِمَامًا؛ يعني ما طرزي زندگي کنيم از ذات اقدس الهي بخواهيم که در هر کشور، شهري يا روستايي در حوزه يا در دانشگاه يا در بازار يا در اداره و هر جای دیگری که هستیم و به تبلیغ دین اسلام می‌پردازیم، خوبان آن منطقه به ما اقتدا بکنند. یعنی من آن عرضه را داشته باشم که مسیر فکر مردم را عوض کنم, بزرگان جامعه حرف مرا بگیرند و بهره ببرند. اگر بزرگان جامعه‌ای حرف ما را که حرف اسلام و اهل بیت علیهم السلام است را بفهمند، آنها نیز مبلغ دین می‌شوند و حرف ما را به گوش سایرین می‌رسانند.
4. اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ تَوِّجْنِی بِالْکفَایةِ، وَ سُمْنِی حُسْنَ الْوِلَایةِ، وَ هَبْ لِی صِدْقَ الْهِدَایةِ؛ این دعا که ابتدای فقره 22 دعای صحیفه سجادیه معروف به دعای مکارم اخلاق است، باید دعای همیگشی یک مبلغ دین باشد. زیرا هر مبلغ دین بالاخص فعال عرصۀ بین‌الملل یک مدیر است، یک هادی است.
تبلیغ بین‌المللی اسلام به مديريت فهميده و مدبّريت عاقلانه و خردمندانه وابسته است. لذا از خدا مسئلت می‌‌کنیم «وَ سُمْنِي حُسْنَ الْوِلَايَةِ»؛ باید از خدا بخواهنیم که «خدايا! اين توفيق را به من بده، هم من کاري یعنی (فقط صرف حضور در یک مرکز اسلامی در یک کشور خارجی نباشد) داشته باشم و مبلغ مفیدی باشم، هم مدير مدبر و لايقي باشم، بفهمم اين جایی که الان در آن مشغول به تبلیغ هستم به چه چیزی نیاز دارد، يک؛ چگونه بايدآن را به گوش مردم برسانم که آن را متوجه بشوند و بفهمند و چگونه مردم آن منطقه را از اغیار و آیین‌ها و آموزه‌های غیر الهی را بي‌نياز کنم، سه؛ اين مي‌شود تدبير عاقلانه. اين مي‌شود ولايت خردمندانه.
در ادامه امام سجادعلیه السلام از خدا طلب مي‌کند «وَ هَبْ لِي صِدْقَ الْهِدَايَةِ» هم حرف رهبران الهي را من خوب گوش بدهم هم عده‌اي حرف مرا گوش بدهند. به راه راست هدایت کنم، به قرآن و اهل بیت دعوت کنم و نه به خویش، هدایت صادق و نبوی و علوی داشته باشیم نه هدایت سقفی و اموی.
این فقرات تنها بخش کوچکی از دعاهایی است که مبلغین بین الملل باید رزوانه آنها را قرائت کنند و با آن مانوس و محشور باشند تا علاوه بر درخواست توفیق از خداوند، این فقرات را چراغ راه خود قرار بدهد تا خدایی نکرده گرفتار وسواس شیاطین جنی و انسی نشوند. باید این را هم بدانیم که اگر ما این را از خدا بخواهیم حتما خدا به ما عنایت می‌کند زیرا وَ لَیْسَ مِنْ صِفَاتِكَ یَا سَیِّدِی أَنْ تَأْمُرَ بِالسُّؤَالِ وَ تَمْنَعَ الْعَطِیَّةَ.
