گلاسمورفیسم یک روند طراحی است که حدود سال 2020 ظهور کرد و در جامعه طراحی UI / UX محبوبیت پیدا کرده است. این روند با استفاده از زیبایی "شیشه مات" تعریف می شود، جایی که عناصر UI دارای پس زمینه نیمه شفافی هستند که محتوای پشت آن را مات می کند و ایجاد یک اثر شیشه ای می کند. این اثر اغلب با UI چند لایه، رنگ های روشن و برجستگی های زنده ترکیب می شود تا احساس عمق و ظاهر آینده نگر و صاف را ایجاد کند.
عناصر کلیدی گلاسمورفیسم عبارتند از:
1. شفافیت: این ویژگی تعریف کننده گلاسمورفیسم است. عناصر UI دارای پس زمینه نیمه شفافی هستند که اجازه می دهد محتوای پشت آن به طور جزئی قابل مشاهده باشد.
2. تاری پس زمینه: محتوای پشت لایه شفاف مات شده است و ایجاد یک اثر شیشه مات می کند.
3. رنگ های زنده: گلاسمورفیسم اغلب از رنگ های روشن و زنده استفاده می کند تا کنتراست را ایجاد کند و اثر شیشه را برجسته کند.
4. برجستگی های لبه و سایه ها: عناصر UI اغلب دارای یک لبه نوری ظریف یا سایه هستند تا به آنها کمک کنند تا در برابر پس زمینه برجسته شوند و اثر شیشه را تقویت کنند.
مزایای گلاسمورفیسم:
1. جذابیت مدرن و زیبایی: گلاسمورفیسم به طراحی نگاه مدرن، صاف و آینده نگر می دهد. این ظاهراً جذاب است و می تواند باعث شود یک برنامه یا وب سایت برجسته شود.
2. ادراک عمق: استفاده از شفافیت و تاری احساس عمق را در UI ایجاد می کند، که باعث می شود کاربران به راحتی سلسله مراتب و طرح ریزی رابط کاربری را درک کنند.
3. تمرکز بر محتوا: پس زمینه مات می تواند کمک کند تا از اختلال visuel جلوگیری کند و توجه کاربر را به عناصر مهم متمرکز کند.
4. تنوع: گلاسمورفیسم می تواند در طیف وسیعی از برنامه ها استفاده شود، از برنامه های موبایل تا وب سایت ها تا برنامه های دسکتاپ.
با این حال، مهم است توجه داشت که باید با دقت از گلاسمورفیسم استفاده کرد. استفاده بیش از حد می تواند منجر به رابط کاربری گیج کننده شود و می تواند متن را سخت بخواند اگر کنتراست کافی نباشد. همچنین این طراحی نسبت به طراحی های ساده تر منابع بیشتری می طلبد، که می تواند منجر به مشکلات عملکردی در دستگاه های کمتر پیشرفته شود.
