یک قانون قدیمی در حوزه طنز و کمدی می‌گوید کسی که نمی‌خواهد بخندد، هرگز نمی‌خندد اما رئالیتی شوی سیامک انصاری این تئوری قدیمی را بدجوری زیر سوال برده و قلقلک داده است.
تردید نداشته باشید بدبین ترین و جدی ترین آدم‌ها با تماشای همان دقایق ابتدایی جوکر نه با صدای بلند اما دستکم می‌خندد.
رئالیتی شو «جوکر» در فضایى متفاوت و کمدی براى پخش اختصاصی از فیلیمو آماده شده است. در این رقابت جذاب و مفرح، تعدادی از چهره های مشهور هنری، ورزشی ، اجتماعی و... در یک اتاق در بسته برای خنداندن یکدیگر رقابت می کنند، اما چالش اصلی این جا است که خودشان نباید بخندند.
این برنامه با الگوبرداری از نمونه های موفق خارجی ساخته شده وکارگردانی رئالیتی شو «جوکر»، را حامد میرفتاحی و تهیه کنندگی آن را امیرحسین بزرگ زادگان و محسن نجفی برعهده دارند.
سریال به کارگردانی حامد میرفتاحی در سال 1400 ساخته شده است. این سریال محصول ایران و در ژانر خانوادگی و اجتماعی است. در این سریال امین حیایی، سام درخشانی، امیرمهدی ژوله، بیژن بنفشه خواه، هومن حاجی عبدالهی، امیر کاظمی، سهیل مستجابیان و غلامرضا نیکخواه به هنرمندی پرداخته‌اند.
سیامک انصاری پس از تجربه‌هایی در زمینه کارگردانی و حضور در تبلیغات که هر دو با شکست مواجه شدند، وارد عرصه اجرا شده و به عنوان مجری و داورِ «جوکر» در کنار هشت کمدین قرار گرفته است.
مسابقه همان ابتدا تکلیفش را با مخاطب روشن کرد و در ابتدا این توضیح به تماشاگر داده شد که «جوکر» نسخه ایرانی مسابقه‌ای به نام «داکیومنتال» است که ایده آن مربوط به یک کمدین ژاپنی است. مسابقه با حضور هشت کمدین یعنی امین حیایی، سام درخشانی، امیرمهدی ژوله، هومن حاجی‌عبداللهی، غلامرضا نیکخواه، بیژن بنفشه‌خواه، امیر کاظمی و سهیل مستجابیان شروع شد. کمدین‌ها باید سعی کنند به روش‌های مختلف دیگران را به خنده بیندازند. اولین خنده یا لبخند، یکی از فرصت‌های آن‌ها را می‌سوزاند و دومین خنده باعث حذف‌شان می‌شود. جایزه برنده «جوکر» ۱۰۰ میلیون تومان است. تلاش کمدین‌ها برای این که جدی باشند در حالی که در موقعیتی خنده‌دار مانند تماشای استندآپ یا ادا و اطوارهای یکی از رقبای‌شان هستند، لحظات بامزه‌ای در برنامه ایجاد می‌کند و این تضاد مخاطب را به خنده می‌اندازد.
میزان بامزگی مسابقه بستگی به کیفیت ایده‌های شرکت‌کنندگان برای خنداندن رقیبان دارد. در قسمت اول شرکت‌کنندگان خوب پیش رفتند و شاهد رقابتی مفرح و بامزه بودیم، منتها روایت شرکت‌کنندگان از اتفاقاتی که می‌افتاد، عملکرد خود یا رقبا، سرعت مسابقه را کم و تماشاگر را از حال و هوای مسابقه خارج می‌کرد، بنابراین بهتر است روایت‌ها کم تر و کوتاه‌تر شود.
