سند بلاست بیش از آنچه انتظار دارید سابقه دارد. کاملاً دورترین چیزی که می توان در آن جستجو کرد مربوط به سال ۱۸۷۰ است، زمانی که بنیامین تیلغمان دستگاهی برای حذف رنگ و زنگ زدگی اختراع کرد. البته این ابتدایی و ابتدایی بود، اما چارچوبی را برای پیشرفت های آینده تعیین کرد.
سپس ، توماس پنگبورن ایده اولیه تیلغمانرا گرفت و روی آن کار کرد تا اینکه در سال ۱۹۰۴ پمپ هوای فشرده اضافه کرد. نوآوری اساسی دیگری در سال ۱۹۱۸، هنگام ساخت اولین محفظه، اتفاق افتاد. این محفظه حاوی صفحه ای شفاف برای سند بلاست ها برای محاصره محل کار و جلوگیری از برخورد گرد و غبار به صورت کارگران بود.
در دهه ۱۹۳۰ سندبلاست در زمینه های تولیدی کاملاً مشهور بود. با این وجود، علی رغم اطلاع مدیران کارخانه از روند کار، اکثریت افراد فکر کردند که این روش خیلی به هم ریختگی دارد. هنگامی که نیروی دریایی ایالات متحده به روشهای کارآمدتری برای طولانی کردن عمر سیستم های پوشش خود نیاز داشت ، تغییر نگرش در مورد سند بلاست رخ داد.
پس از اینکه خراش و سمباده ساده نتایج رضایت بخشی به همراه نداشت، نیروی دریایی اقدام به سند بلاست کرد. پس از اتمام، نیروی دریایی دریافته بود که برای چسبندگی مناسب و عملکرد سیستم پوششی که اعمال می کنند، سندبلاست لازم است. از این رو ، این پروژه موفق بنیان صنعت پوشش محافظ و داستانهای موفقیت آمیز متعدد در آینده بود.
سندبلاست به طور قابل توجهی تکامل یافته و ایمن تر شده و باعث کمتر شدن موارد مبتلا به بیماری ریوی می شود. با پدید آمدن سندبلاست، بطور کلی انفجار نیز به عنوان یک روش ترمیم برای انواع سطوح رخ داده است. فرآیندهای پایدارتر مانند سودابلاست و انفجار بخار به عنوان گزینه های بالقوه و جایگزین های بهتر در دسترس قرار گرفته اند.
