امروزه در برخی از نقاط کشورمان هنوز ممکن است از سیستم های گرمایش قدیمی مانند بخاری های نفتی، آبگرمکن و غیره برای تأمین گرمایش منزل و آب گرم مصرفی استفاده شود، ولی واقعیت این است که با گسترش و پیشرفت شبکه های گازرسانی در بیشتر استان های کشور، استفاده از سیستم های گرمایشی جدید مانند انواع پکیج متداول است و روز به روز هم بر میزان استفاده از چنین تجهیزات گرمایشی افزوده می شود.
یکی از تجهیزات گرمایشی پرطرفدار که امروزه در اکثر خانه ها استفاده می شود، پکیچ است. پکیج دستگاهی است که قادر به تأمین همزمان آب گرم مصرفی و آب گرم شوفاژ برای هریک از واحدهای ساختمان بوده، فضا را به خوبی گرم می کند و به راحتی روی دیوار و یا زمین قابل نصب و دارای انواع مختلف بوده که براساس محل نصب، کارکرد، سیستم گرمایشی و غیره متفاوت است.
بیشتر پکیج های مدرن امروزی، طوری ساخته و طراحی شده اند که قابلیت نصب بر روی دیوار را دارند. البته استثنائاتی در مورد پکیج های دارای مخازن فشار قوی با حجم بالا و همچنین برای پکیج هایی با توان الکتریکی بالا (بیش از 30 کیلو وات) وجود دارد. بر این اساس برخی از پکیج ها هم امکان نصب روی زمین را دارند. بنابراین بر اساس نحوه قرارگیری، پکیج ها را عمدتاً می توان به انواع زیر تقسیم کرد:
این نوع پکیج ها با این که کوچک به نظر می رسند و در یک کابینت جا می گیرند، یک سیستم کاملاً کاربردی گرمایش هستند که مجهز به مخزن انبساط ، شیر ایمنی و پمپ گردش آب می باشند. بنابراین، یک پکیج دیواری کاملاً مناسب خانه یا آپارتمانی کوچک است که در آن فضای بزرگ یا نیاز به نصب تجهیزات بزرگتر وجود ندارد. از مزایای این نوع پکیج ها می توان موارد زیر را نام برد:
این نوع پکیج بیشتر در ساختمان هایی با متراژ بالا مانند خانه ها و ساختمان های بزرگ مورد استفاده قرار می گیرد. پکیج زمینی دارای یک مخزن آب گرم است تا در صورت قطعی برق همچنان از سیستم گرمایشی بتوانید استفاده کنید. همچنین این تجهیزات مجهز به مخزن آب گرم و دیگ چدنی دارای ظرفیت حرارتی ۲۸ الی ۱۵۰ کیلو وات هستند و به همین سبب برای فضاهای کوچک مانند واحدهای آپارتمانی و واحدهای ویلایی کوچک، مناسب نیست. این پکیج ها در زیرزمین یا پارکینگ به صورت مرکزی راه اندازی می شوند و مجهز به دریچه برای ورود هوای تازه هستند. آنها به عنوان بهترین سیستم به منظور تأمین آب گرم و گرمایش با ظرفیت بالاتر و قدرت بیشتر در مقایسه با پکیج های دیواری هستند. از این نوع سیستم‌های گرمایشی در ساختمان های چند طبقه و ویلاها استفاده می شود. از معایب پکیج زمینی این است که سر و صدای زیادی دارد و از این جهت است که معمولاً در زیرزمین ها نصب می شود و آن را در داخل واحدهای آپارتمان و یا تراس نصب نمی کنند.
در پکیج های زمینی به علت وجود یک مخزن ذخیره آب گرم در صورت قطع شدن برق برای مدت زمان کوتاه، آب گرم وجود دارد. البته در گذشته پکیج‌های زمینی با توان‌های کوچک هم ساخته می‌شدند که امروزه با وجود قوانین جدید و وجود پکیج‌های دیواری دیگر کاربردی ندارند. از آنجا که این پکیج های زمینی دارای مخزن اضافی برای ذخیره آب گرم هستند، این تجهیزات برای خانه هایی که بیشتر از یک حمام دارند، انتخابی مناسب است.
با استفاده از پکیج زمینی دیگر نیاز به استفاده از آبگرمکن برای تأمین آب گرم مصارفی مانند حمام و شستشو نیست. پکیج های زمینی در انواع چگالشی، مبدلی و مخزنی و با توجه به محلی که قرار است در آن نصب شوند، انتخاب می‌گردند. این نوع پکیج ها از مشعل به عنوان منبع حرارتی استفاده می کنند و شیرپرکن آنها به صورت دستی است. دودکشی که برای این پکیج ها استفاده می شود، دارای قطر ۱۵ سانتی متر است و از نصب دودکش افقی با زانوهای اضافی اجتناب می گردد.
منبع: مجله ونداد تجهیز
