نمی‌خواهم به شما بگویم که باید به بچه‌هایتان چه چیزی بدهید. من هیچ نظری ندارم. شاید شما گیاه‌خوار باشید، شاید به دونات‌ها اعتیاد داشته باشید (که قابل درک است) یا از شبدر یونانی ترس داشته باشید. تصمیم‌گیری در مورد اینکه چگونه به بچه‌هایتان مسئولانه غذا بدهید به عهده شماست، و رژیم‌های غذایی سالم زیادی وجود دارد که می‌توانید انتخاب کنید و همچنین رژیم‌های ناسالمی که باید از آن‌ها اجتناب کنید (مثل دونات‌ها، متأسفانه).
اما هر غذایی که به آن‌ها می‌دهید، نحوه غذا خوردن فرزندانتان الگوهایی را ایجاد می‌کند که ترک آن‌ها برایشان بسیار سخت خواهد بود، بنابراین مطمئن شوید که به آن‌ها الگوهای خوبی می‌دهید. یعنی الگوهایی که به آن‌ها این امکان را می‌دهد که به راحتی از یک بزرگسالی سالم لذت ببرند.
من در دوره‌ای بزرگ شدم که عادات غذایی بسیار متفاوت بود. نسل مادرم دوران جنگ را تجربه کرده بود، با سهمیه‌بندی زندگی کرده بود و چاقی نادر بود. در نتیجه، بسیاری از عادت‌هایی که به من داده شد برای مادرم منطقی بود، اما برای من نتیجه خوبی نداشت.
به عنوان مثال، انتظار می‌رفت که همه چیز را در بشقابم بخورم. تا وقتی این کار را نکردم، اجازه نداشتم از میز غذاخوری بلند شوم. این به عنوان یک پسر کوچک زمانی که قسمت‌ها کوچک بود، خوب بود، اما وقتی بزرگ‌تر شدم برای وزنم خوب نبود. حتی وقتی واقعاً می‌خواستم وزن کم کنم، برایم تقریباً غیرممکن بود که غذایی را در بشقابم باقی بگذارم. حالا از بچه‌هایم انتظار می‌رود آنچه را که خودشان برمی‌دارند، بخورند، اما اگر غذایی بیشتر از توانشان سرو شود، اجازه دارند آن را باقی بگذارند.
این هم یک مثال دیگر. به عنوان یک کودک، من دسر نمی‌گرفتم مگر اینکه غذای اصلی‌ام را بخورم. این چه چیزی به من یاد داد؟ اینکه دسرهای شیرین و چسبنده اصل ماجرا هستند و غذاهای شور فقط مجازاتی است که باید تحمل شود تا به آن هدف چسبناک و شیرین برسید. این هم به من در حفظ وزن سالم کمکی نکرده، می‌توانم به شما بگویم. چگونه با بچه‌هایم از این مسئله عبور می‌کنم؟ ما تقریباً هرگز دسر نمی‌خوریم، مگر زمانی که مهمان داریم، و البته انتظار نمی‌رود که همه غذای اصلی‌شان را تمام کنند.
این یکی چطور؟ وقتی خودم را زخمی می‌کردم یا اگر واقعاً خوب بودم، یک شیرینی به من داده می‌شد. این یکی دیگر هم مثل یک سنگین روی گردنم آویزان است. هر وقت احساس ناراحتی می‌کنم، خودم را با یک شکلات مارس پاداش می‌دهم. به خودم می‌گویم وقتی این گروه از قوانین را تمام کردم، می‌توانم یک تکه کیک بخورم.
چه الگوهایی را برای بچه‌هایتان ایجاد می‌کنید؟ شاید بچه‌های شما به طور ژنتیکی تضمین شده‌اند که هرگز مشکل وزنی یا مشکلات بهداشتی مرتبط با رژیم غذایی بد نداشته باشند. شاید بچه‌های شما به یک مجموعه الگوی کاملاً متفاوت از بچه‌های من نیاز دارند. شاید شما روش‌های بهتری از من برای اجتناب از الگوهایی که توصیف کردم دارید. من در اینجا همه جواب‌ها را ندارم. تنها چیزی که می‌گویم این است که از الگوهایی که به آن‌ها می‌دهید آگاه باشید و مطمئن شوید که همان‌هایی هستند که می‌خواهید داشته باشند.
نحوه غذا خوردن فرزندانتان الگوهایی را ایجاد می‌کند که ترک آن‌ها برایشان بسیار سخت خواهد بود.
