گوهر اپال چه اپال استرالیایی، چه اروپایی، چه مکزیکی با رنگ های جادویی خودشون جایگاه ویژه ای در تاریخ سنگ های زینتی دارند. برخلاف سنگ های زینتی دیگر که ساختار مشابهی با هم دارند، وقتی صحبت از اپال به میان میاد هیچ دو اپالی یکسان نخواهند بود. سنگ اپال نمایشگاهی از رنگ است با رگه های قرمز، زرد،بنفش،آبی و سبز که اونرو به منبعی از بهت و شگفتی تبدیل کرده است.
بادیه نشین ها اعتقاد دارند که سنگ اپال توسط آذرخش پر شده اما در حقیقت عنصر طبیعی دیگه ای این اثر رنگین کمانی رو به آنها داده ،عنصری به نام باران. اپال استرالیایی 70 سال پیش ساخته شد، وقتی که یک بارش سنگین باران، زمین بی آب و علف رو پرآب کرد و این آب به صخره های زیرین نفوذ کرد و سیلیکا حل شده در آب را به اعماق فرو برد. وقتی آب و هوای خشک دوباره به اون سرزمین برگشت، بیشتر آب رو بخار کرد و در لابلای رسوبات سیلیکا اپال تشکیل شد. عین الشمس یا اپال در هر جایی که آب جمع میشه امکان تشکیلش وجود داره، چه درون سنگ باشه چه درون چوب و حتی درون فسیل. یکی از گنجینه های اعجاب انگیز استرالیا به نام Nessie the Pliosaur هست که در واقع استخوان های 110 ساله ای هستن که در طی فرآیند فسیل شدن به صورت اپال دراومدن. Nessie در یک معدن اپال در آنداموکا کشف شد درحالیکه استخوان هایش با پوششی از اپال سوسو میزد.
?
یکی از گرایش های مهم صنعت جواهرات به سنگ های زینتی که از دهه گذشته رو به افزایش هست، همین گوهر اپال است. امروزه اپال تقریبا در همه جواهرفروشی ها پیدا میشه.رازآلودبودن و سرزندگی اپال با علاقه ما به معنویت و آگاهی افزایش یافته نسبت به محیط، هم آهنگ است.
در اوایل قرن ۱۹، مفهومی مطرح شد که سنگ اپال بد شناسی میاره. از اون موقع به بعد دیگه باورها تغییر کرد و گفته شد سنگ اپال خوش شانسی و خوش یمنی و سلامتی به همراه داره. درحقیقت رومی ها فکر میکردند که این سنگ ها، قوی ترین و باارزش ترین سنگ هایی هستن که تقریبا همه طیف های رنگی رو در خودشون جای دادن. درواقع پرنسس الکساندرا وقتی که ملکه شد به این خرافه دامن زد. درواقع او اوپال های بدیمن را از تاج مله ویکتوریا خارج کرد و دوباره جواهرات مادر ناتنی خودش رو با یاقوت سرخ جایگزین کرد. وقتی اپال استرالیایی در اواخر قرن ۱۹، وارد بازار شد، جواهرفروش های اروپایی شک داشتند که اونها رو استفاده کنند و نتیجتا اونا رو کنار گذاشتند با اینکه اونا خیلی زیبا و جذاب بودند. اما طولی نکشید که مردم عاشق این جذابیت شدن و به تاریخ بی توجهی کردند.
همیشه اپال سیاه این سردرگمی رو ایجاد میکنه که آیا واقعا رنگش سیاهه. این اصطلاح سیاه بودن به تون تیره تر این گونه از اپال اشاره میکنه و ارزش اپال به خاطر تون رنگی اون تعیین نمیشه بلکه به وسیله رنگ،روشنی و طرح اون ارزش گذاری میشه. این نوع اپال ها کمیاب هستند و عمدتا در استرالیا پیدا میشن. به خصوص در معادن زیرزمینی Lightning Ridge. که نمایشگاهی از رنگ دارن. اپال استرالیایی سیاه با نور قرمزی که ساطع میکنه به اپال های Bushfire شناخته میشن.
برای تعیین درجه سختی سنگ ها معیاری به نام معیار سختی موس وجود داره که اپال عدد ۵ رو به خودش اختصاص داده که نشانه ی اینه که این گوهر زیبا، سنگ معدنی نرمی به حساب میاد. این درجه سختی، استفاده از اپال ها رو برای کاربرد در حلقه های نامزدی نامناسب میکنه مگر اینکه در طراحی اونا از اپال به کار رفته با ترفندهای طراحی محافظت بشه.
سنگ های زینتی اپال باید به خوبی مراقبت بشن و بسیار در برابر حرارت آسیب پذیرند. اگر به خاطر داشته باشید کمی قبل تر درباره نحوه تشکیل اپال صحبت شد. درواقع میران آبی که در هر اپال محبوس میشه از ۵ تا ۲۰ درصد متفاوت است و همین تفاوت باعث خاصیت رنگارنگ بودن این گوهر و همچنین سستی اون شده.در طول تاریخ سنگ های اپال در معرض کلاه برداری ها و شیادی های زیادی قرارگرفته مثلا این شیادها میرن لایه ظریفی از اپال رو درون شیشه به صورت ساندویچی قرار میدن تا هم از شکنندگی اون محافظت بشه و هم اینکه به اسم اپال خالص به مردم قالب کنن.
اصل قضیه برش به خاطر افزایش منعکس کردن رنگ هست اما این سنگ ها نیازی به برش ندارند تا اینکه رنگ های رنگین کمانی خودشون رو ساطع کنند. سنگ اپال را یا به همان فرم طبیعی خودش استفاده میکنند یا به فرم کابوکن یعنی فقط پولیش و بدون وجه برش داده میشه.
یک اپال ارزشمند از یک اپال معمولی به وسیله این حقیقت قابل تمایز هست که یک اپال پرارزش، بدون اینکه مهم باشه پس زمینه تیره داره یا نه، نمایشگاهیی از رنگ رو جلوه میده. اپال های ارزشمند کمیاب اند و گرانترین اونها دارای تون تیره تر هستند چرا که کنتراست نورهای رنگی بیشتر میشه. به این اپال ها اپال تیره گفته میشه و عمدتا در استرالیا یافت میشن. اوپال سفید گرون هستن و کیفیت اونا به سرزندگی رنگ های به کار رفته در اون بستگی داره.
قبل از کشف اوپال در استرالیا، تنها منبع اون اسلواکی بود. امروزه سه نوع اپال همه دارن براش سر و کله میشکنن انواع استرالیایی، آمریکایی و اتیوپیایی هستن. اما لازم به ذکره که اکثر اپال ها ریشه استرالیایی دارن.
امیدوارم از مطالب بالا لذت برده باشید…
