چکیده
اهداف: پژوهش قبلی نشان داد که خواب کم و بی خوابی با ویژگی هوش هیجانی (trait EI) تقلیل یافته همراه هستند اما توانایی هوش هیجانی (ability EI) را کاهش نمی‌دهند. با هدف بسط این دانش پایه‌ای، ما تاثیر کیفیت خواب روزمره را بالاتر و فراتر از آخرین اثرات شناخته شده مدت خواب بررسی کردیم.
روش ها: یک نمونه بزرگ متشکل از ۴۷۷ فرد بالغ سالم، شاخص کیفیت خواب پیتسبورگ (PSQI)، پرسشنامه ویژگی هوش هیجانی (TEIQue; trait EI) و مقیاس genceهوش هیجانی مایر- سالووری- کروسو (MSCEIT; ability EI) را تکمیل کردند.
نتایج: همبستگی دومتغیره و رگرسیون خطی چندگانه نشان دادند که مدت زمان و شاخص کیفیت PSQIخواب اخیر، هریک مستقلاً نمرات ویژگی EIبالاتری از جمله هیجان پذیری، خویشتن داری، اجتماع پذیری و بهزیستی پیش بینی کردند، اما با توانایی EIبیگانه بودند.
نتیجه گیری: در این نمونه از جامعه‌ای بزرگ، مدت آخرین خواب و کیفیت خواب روزمره، هر دو به طور مستقل به جنبه های روان شناختی خودآگاه ویژگی هوش هیجانی ارتباط دارند. در مقابل، مدت آخرین خواب و نمره شاخص PSQI به بیشتر جنبه‌های متبلور عملکرد هوش هیجانی ارتباط ندارند و در برگیرنده مجموعه کلی اطلاعات عاطفی و توانایی درک و استدلال مفاهیم احساسی هستند. در مجموع، خوداظهاری ها راجع به خواب طولانی تر و با کیفیت تر، با درک ذهنی از عملکرد عاطفی بهتر مرتبط بود، اما با معیارهای عملکرد محور استدلال عاطفی مرتبط نبود.
مقدمه
خواب و احساس جدایی ناپذیرند (1). بدون خواب کافی، انسان ها عبوس (2)، کلافه (3) و مستعد پرخاشگری (4) می‌شوند. کمبود خواب، بسیاری از ظرفیت های احساسی را از کار می اندازد، که می تواند باعث ایجاد مشکل در تشخیص حالت عاطفی چهره (5)، سخت شدن بیان عواطف از طریق چهره (6) و سرنخ های صوتی (7)، کاستی در استفاده از احساسات برای تصمیم گیری (8) و کاهش توان سرکوب افکار منفی مزاحم شود (9). این قابلیت ها جنبه هایی از ساختار هوش هیجانی را نشان می دهند که هم برای تشخیص و درک دقیق اطلاعات عاطفی و هم برای استدلال کارگشای آن اطلاعات در نظر گرفته می شوند. چنین دانشی برای هدایت افکار و رفتار در خود و دیگران به کار گرفته می شود (10).
بحث
در این مقاله ما نشان دادیم که کیفیت خواب (مطابق شاخص (PSQIطی ماه گذشته در کنار مدت خواب شب قبل از آزمایش، به طرز قابل توجه و مستقلی به مقادیر بالای ویژگی هوش هیجانی ارتباط دارند و به طور کلی با توانایی هوش هیجانی رابطه‌ای ندارند، همانطور که با پارامترهای فعلی به کار رفته تعریف شدند. یافته های فعلی روشن می کنند که افرادی که به طور روزمره کیفیت خواب بالاتر و مدت خواب بیشتر شب قبل از آزمایش دارند، معمولا ویژگی هوش هیجانی بالاتر دارند که بدان معناست خودشان را در موارد ذیل شایسته تر می‌بینند: 1) تعاملات اجتماعی، گوش دادن و ارتباطات (فاکتور اجتماع پذیری)، 2) درک و بیان موثر احساسات برای حفظ روابط (فاکتور هیجان پذیری)، 3) احساس مثبت، رضایت و شادی داشتن (فاکتور بهزیستی)، 4) کنترل تنش ها و قائق آمدن بر مشکلات زندگی (فاکتور خویشتن داری ). دوباره، باید این را در خاطر داشت که به عنوان یک معیار ویژگی، اینها منعکس کننده ادراک از خود هستند نه توانایی های اندازه گیری شده عینی. مطالعات پیشین ما نشان دادند که دو شب بی خوابی، به شدت ویژگی هوش هیجانی و ظرفیت های سازگاری عاطفی را کاهش می دهد (19) و مدت خواب بیشتر در شب قبل از آزمایش با مقادیر بالای ویژگی هوش هیجانی مرتبط است (20،23). نتایج موجود، آن یافته ها را به یک محتوای غیر آزمایشگاهی بسط و نشان می دهند که کیفیت خواب (ارزیابی شده توسط PSQI ) طی ماه گذشته، بالاتر و فراتر از ارتباط مشاهده شده با مدت آخرین خواب، همچنان مستقلا به ویژگی هوش هیجانی مرتبط است.
این مقاله ISI در سال 2022 در نشریه الزویر و در مجله سلامت خواب و توسط دانشگاه آریزونا منتشر شده و در سایت ای ترجمه جهت دانلود ارائه شده است. در صورت نیاز به دانلود رایگان اصل مقاله انگلیسی و ترجمه آن می توانید به پست دانلود ترجمه مقاله ارتباط کیفیت و مدت خواب با هوش هیجانی صفات بالا در سایت ای ترجمه مراجعه نمایید.
