پلتفرم های رسانه های اجتماعی (مقاله ترجمه شده)

چکیده

یکی از حوزه‌های تحقیق نوظهور در پژوهش حکمرانی اینترنت، نقش واسطه‌های اطلاعات خصوصی در تأیید حکمرانی از طریق انتخاب طرح‌های فنی و سیاست‌های کاربر است. این مقاله با دنبال کردن این مسیر، حکمرانی توسط رسانه‌های اجتماعی را بجای حکمرانی رسانه‌های اجتماعی مورد توجه قرار می‌دهد؛ و با استفاده از چارچوب‌های مفهومی از حکمرانی اینترنت و مطالعات علم و فن‌آوری، چگونگی ارتقاء یا محدودیت حقوق توسط این پلتفرم‌ها را در سه حوزه موضوعی بررسی می‌کند: (1) گفتار ناشناس و حریم خصوصی افراد؛ (2) توانایی بیان عقاید که به صورت آزادی منفی ، آزادی از سانسور بیان‌شده؛ و (3) قابلیت‌های فنی تعامل‌پذیری و نوآوری فاقد مجوز. پلتفرم‌های رسانه‌های اجتماعی به دلیل نقش منحصربه‌فردی که به‌عنوان واسطه دارند، و دسترسی شهروندان به حوزه‌های عمومی دیجیتال را فراهم می‌آورند، نقاط اصلی کنترل در اینترنت هستند. مشاهده این پلتفرم‌های خصوصی از طریق لنز حکمرانی اینترنت بجای یک لنز محتوا، نشان می‌دهد که معماری‌ها و سیاست‌های فنی رسانه‌های اجتماعی در واقع چالش‌های بسیاری را برای حقوق ارتباطات و همچنین اینترنت آزاد به وجود می‌آورند. فرصتی برای مطالعات حکمرانی اینترنت که عمدتاً بر سیاست‌های دولت و نهادهای جهانی جدید متمرکز شده‌اند وجود دارد تا توجه بیشتری به نقش سیاست‌گذاری مستقیم واسطه‌های خصوصی و پدیده همراه با آن یعنی خصوصی‌سازی حقوق بشر داشته باشند.

لنز حکمرانی اینترنت به‌سوی پلتفرم‌های رسانه‌های اجتماعی

بیشتر پژوهش‌های مربوط به سیاست رسانه‌های اجتماعی بر مسائل مربوط به محتوا و کاربرد آن متمرکز شده‌اند، مانند رابطه سودمند بین رسانه‌های اجتماعی و تحولات سیاسی (Howard و همکاران، 2011)، استفاده از این پلتفرم‌ها برای خودنمایی (boyd & Ellison، 2007؛ Correa، Willard Hinsley، & Gil de Zuniga، 2010؛ Gray، 2009؛ Marwick & boyd، 2010؛ Tufekci، 2008)، و روش‌هایی که در آن استفاده از رسانه‌های اجتماعی آزادی بیان گسترش می‌یابد و اشکال جدید روزنامه‌نگاری شهروندی، رسانه‌های جایگزین و اختلاف عقیده تسهیل می‌شود (Lynch، Freelon & Aday، 2014). این سؤالات عمدتاً بر محتوا متمرکز می‌شوند نه بر حوزه زیرساخت‌های فنی که کمتر قابل‌مشاهده هستند و از محتوای رسانه‌های اجتماعی حمایت می‌کنند.

چالش رسانه‌های اجتماعی برای حکمرانی اینترنت

پلتفرم‌های رسانه‌های اجتماعی با توجه به نقش مهمی که به‌عنوان واسطه برای دستیابی شهروندان به حوزه عمومی دیجیتال ایفا می‌کنند،  نقاط اصلی کنترل در اینترنت هستند. با بررسی مقایسه‌ای نحوه تأیید حکمرانی پلتفرم‌های رسانه‌های اجتماعی در سه حوزه موضوعی که در این مقاله پژوهشی عنوان شد- حریم خصوصی، بیان و همچنین تعامل‌پذیری و نوآوری فاقد مجوز- مشخص می‌شود که رابط‌های مختلفی وجود دارند که به‌واسطه آن‌ها این شرکت‌ها قدرت مستقیمی را بر حقوق آنلاین اعمال می‌کنند. آن‌ها از طریق توانایی حذف یا مسدود کردن محتوا به خواست خود، مستقیماً با محتوا ارتباط برقرار می‌کنند؛ از طریق قابلیت‌های تکنولوژیکی طراحی سیستم با مشترکین، و از طریق شرایط استفاده از خدمات و با نقش خود به‌عنوان واسطه‌هایی که اجرای قانون و سانسور محول شده را به عهده دارند با دولت‌ها ارتباط برقرار می‌کنند، و با نهادهای دیگر نیز از طریق پروتکل‌ها ، مدل‌های تجاری و رابط‌های فن‌آوری ارتباط برقرار می‌نمایند. هر یک از این رابط‌ها را می‌توان به‌عنوان نقطه انسداد اطلاعات در نظر گرفت که چگونگی جریان اطلاعات را مشخص می‌کنند. به‌طور خلاصه، نقش حکمرانی پلتفرم‌های رسانه‌های اجتماعی نه‌تنها تثبیت شده است بلکه به طرق مختلفی جدا از آنچه بیشتر به‌عنوان نقش سیاسی شرایط استفاده از خدمات و سایر موافقت‌نامه‌های کاربر به نظر می‌رسد، صورت می‌گیرد.

این مقاله ISI در سال 2015 در نشریه الزویر و در مجله سیاست مخابرات، توسط دانشگاه آمریکایی منتشر شده و در سایت ای ترجمه جهت دانلود ارائه شده است. در صورت نیاز به دانلود رایگان اصل مقاله انگلیسی و ترجمه آن می توانید به پست دانلود ترجمه مقاله پلتفرم های رسانه های اجتماعی در سایت ای ترجمه مراجعه نمایید.