چارچوبی برای تامین مالی پایدار (مقاله ترجمه شده)

چکیده

سازمان ملل برای هدایت تحولات به سوی یک اقتصاد پایدار و فراگیر، اهداف توسعه پایدار (SDG ها) را توسعه داده است. توسعه پایدار یک مفهوم یکپارچه با سه جنبه است: اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی. این مقاله با مرور چالش های زیست محیطی و اجتماعی که جامعه با آن مواجه است، شروع می شود. چرا دارایی باید به توسعه پایدار کمک کند؟ وظیفه اصلی سیستم مالی تخصیص سرمایه به مفیدترین کاربرد آن است. موسسات مالی از شرکت هایی که از لحاظ ریسک ناپایدارند، دوری می کنند، که ما در چارچوب جدید خود این شرکت ها را به عنوان دارایی پایدار ۱.۰ و ۲.۰ معرفی می کنیم. موسسات پیشگام در حال حاضر در حال سرمایه گذاری بر شرکت ها و پروژه های پایدار هستند تا ارزش بلندمدتی برای جامعه گسترده تر ایجاد کنند (دارایی پایدار ۳.۰).

مقدمه

انقلاب صنعتی و توسعه فرایندهای تولید وابسته به سوخت های فسیلی که درانقلاب صنعتی به راه افتاده، باعث شکوفایی در رشد اقتصادی و جمعیت شده است. در عین حال، این سیر تکاملی از دنیای "تهی"  قبلی با منابع طبیعی فراوان، چالش های اجتماعی و محیطی را تشدید کرده است (دالی و فارلی، ۲۰۱۱). تولید انبوه در یک سیستم اقتصادی رقابتی، ابتدا در جهان توسعه یافته و سپس دنیای در حال توسعه منجر به ساعات کاری طولانی، دستمزد پایین و کودکان کار شده است. برای مقابله با این شیوه ها و ترویج کار مناسب و دسترسی به تحصیلات و مراقبت های بهداشتی، مقررات اجتماعی زیادی معرفی شده است. تولید و مصرف انبوه نیز از طریق آلودگی و تخلیه منابع طبیعی بر سیستم زمین فشار وارد می کند. تغییر آب و هوا در حال حاضر مهمترین محدودیت زیست محیطی است (استرن، ۲۰۰۸).

توافق عمومی بر این است که برای غلبه بر این چالش های زیست محیطی، به یک اقتصاد مدور و کم کربن نیاز داریم. در حالی که انتقال زودهنگام (با کاهش قابل توجه انتشار کربن در سال ۲۰۲۰) اجازه می دهد الگوهای تولید و مصرف به تدریج تعدیل شوند، یک انتقال دیرهنگام (که از سال ۲۰۳۰ آغاز می شود) احتمالا باعث شوک های ناگهانی می شود و منجر به رها شدن دارایی هایی می شود که ارزش تولیدی خود را از دست داده اند (ASC، ۲۰۱۶). بسیاری از شرکت های منابع طبیعی هنوزهم  انکار می کنند و به صورت غیرمنطقی بر تحولات دیرهنگام و تدریجی حساب می کنند. برای هدایت این تحولات به سوی اقتصاد پایدار و فراگیر، سازمان ملل متحد (2015) دستورالعمل 2030 را برای توسعه پایدار تدوین کرده است که مستلزم تغییر رفتاری است.

چالش های توسعه پایدار

مدل های اقتصادی ما در دنیایی تهی، با وفور کالا و خدمات تولید شده توسط طبیعت (دالی و فارلی، ۲۰۱۱) توسعه داده شدند. این مسئله مربوط به آغاز انقلاب صنعتی در قرن ۱۹ بود. کار و سرمایه عوامل تولید، برای بهینه سازی تولید اقتصادی کمیاب بود، در حالی که طبیعت و خدمات آن آزادانه در دسترس بودند. بنابراین تابع تولید کاب-داگلاس، تنها از ورودی کار و از ورودی سرمایه برای تولید کالا استفاده می کند (کاب و داگلاس، ۱۹۲۸).

چالش های محیطی

هدف این است که این سیاره برای نسل های فعلی و آینده قابل سکونت باشد. شواهد زیادی وجود دارد که نشان می دهد فعالیت های انسانی بر روی سیستم زمین تاثیر می گذارند و آینده سیاره را تهدید می کنند. چارچوب مرزهای سیاره ای استفان و همکاران (۲۰۱۵)، فضای عملیاتی ایمن برای بشریت را در حدود نه ظرفیت اکولوژیکی تولیدی در سیاره تعریف می کند. این چارچوب مبتنی بر فرآیندهای بیوفیزیکی درونی است که ثبات سیستم زمین را در مقیاس سیاره ای تنظیم می کند. منطقه سبز در شکل ۲، فضای عملیاتی ایمن است، منطقه زرد نمایانگر عدم قطعیت (افزایش ریسک) و منطقه قرمز نشان دهنده ریسک بالا است. جدول ۱ متغیرهای کنترل را مشخص کرده و سقف اکولوژیکی را مورد بررسی قرار می دهد.

نقش سیستم مالی

سیستم مالی چگونه می تواند تصمیم گیری در مورد توازن بین اهداف اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی را تسهیل کند؟ لوین (۲۰۰۵) وظایف زیر را در سیستم مالی لیست می کند:

• تولید اطلاعات پیش بینی شده در مورد سرمایه گذاری های احتمالی و اختصاص سرمایه؛

•نظارت بر سرمایه گذاری و اعمال حاکمیت شرکتی پس از تامین مالی؛

•تسهیل تجارت، تنوع و مدیریت ریسک؛

•جمع آوری و ذخیره پس انداز

•سهولت مبادله کالا و خدمات.

سه مرحله از بودجه پایدار

چگونه میتوان از توسعه پایدار حمایت مالی کرد؟ شکل ۵ چارچوب ما برای مدیریت توسعه پایدار را نشان می دهد. این چارچوب در سطح اقتصاد، بازده مالی و تجارت ریسک بهینه شده است. این جهت گیری مالی از ایده حداکثر کردن سود به وسیله سازمان ها و رشد اقتصادی کشورها پشتیبانی می کند. سپس، تاثیر تصمیمات مالی و تجاری در جامعه بهینه سازی می شود. و در نهایت در سطح محیط، اثرات محیطی بهینه سازی می شود. همانطور که استدلال کردیم، اثر متقابلی بین سطوح وجود دارد. بنابراین، انتخابِ ترکیبی مناسب از جنبه های مالی، اجتماعی و زیست‌محیطی مهم است.

کاربرد چارچوب

سه مرحله تامین مالی پایدار منجر به سطوح مختلفی از ارزش های اجتماعی-زیست محیطی شده است. تامین مالی پایدار ۱.۰، سطح حداقلی را معرفی می کند که سرمایه گذاران نمی توانند کمتر از آن را بپذیرند. پروژه های سرمایه گذاری و یا شرکت هایی که این سطح حداقلی را برآورده نمی سازند، در فهرست محرومیت قرار می گیرند. مرحله بعدی یعنی تامین مالی پایدار ۲.۰، ارزش مالی، اجتماعی و زیست محیطی را در یک رویکرد کلی برای بهینه سازی ارزش کلی متعادل می کند. ما آن را می نامیم. ما این ارزش اجتماعی-زیست محیطی با تنزیل خصوصی را بین سطح حداقل و سطح مطلوب مقیاس ارزش اجتماعی-زیست محیطی خود در شکل 7 قرار می دهیم. شرکت ها و پروژه هایی که ارزش اجتماعی محیطی بهینه را ارائه می دهند، واجد شرایط سرمایه گذاری یا وام هستند و در لیست شمول قرار می گیرند.

یک آزمون اجتماعی برای تصاحب شرکت ها

مدل سهامداران (SF0.1) و مدل ذینفعان (SF0.2) می توانند در طول رقابت برای تصاحب شرکت ها با هم ناسازگار باشند. ما این مسئله را با اشاره به یک مثال جدید نشان می دهیم. در فوریه ۲۰۱۷، کرافت هینز، شرکت مواد غذایی ایالات متحده، تلاش کرد یونیلور، شرکت مواد غذایی اروپا را تصاحب کند (فایننشال تایمز، ۲۰۱۷). این معامله دو شرکت را با مدل های کسب وکار متفاوت و فرهنگ های مختلف به هم پیوند می داد. کرافت هاینز با داشتن پرتفلیویی از برندهایی با رشد کند، به شدت در ایالات متحده متمرکز شده و تحت حمایت معاملات مبتنی بر بدهی است. این شرکت استراتژی های کاهش هزینه را برای ایجاد گسترش حاشیه ای اجرا کرد که به بازپرداخت بدهی و بازده سهامدار کمک می کند؛ این چارچوب مدل سهامدار است. در ضمن، یونیلور به دلیل برندهای قوی و حضور در برخی از بزرگترین بازارهای نوظهور، شناخته شده تر است. یونیلور تحت نظارت رئیس اجرایی خود یعنی پائول پولمن تلاش کرد تا بر تعادل بهتر سودآوری با پایداری اجتماعی و زیست محیطی (الگوی ذینفعان) متمرکز شود.

نتیجه گیری

این مقاله چالش های پایداری و نگرانی های زیست محیطی ناشی از علوم طبیعی (استفان و همکاران، ۲۰۱۵) و نگرانی های اجتماعی از توسعه اقتصاد را ارزیابی می کند (راورث، ۲۰۱۷). سازمان ملل برای پرداختن به چالش های اجتماعی و زیست محیطی در نظام اقتصادی ما، اهداف توسعه پایدار را تا سال ۲۰۳۰ توسعه داده است. توسعه پایدار به این معنی است که نسل های فعلی و آینده، بدون فشار بر فرآیندهای سیستم زمین، منابع مورد نیاز مانند غذا، آب، بهداشت و انرژی را در اختیار داشته باشند.

سرمایه پایدار به بررسی این مسئله می پردازد که سرمایه (سرمایه گذاری و وام) چه تاثیر متقابلی بر مسائل اقتصادی، اجتماعی و محیطی دارد. این مقاله یک چارچوب جدید برای تامین مالی پایدار ایجاد می کند و نشان می دهد که تامین مالی پایدار چگونه از منابع مالی (به حداکثر رساندن سود) به عنوان وسیله ای برای تسهیل توسعه پایدار استفاده می کند. شیلر (۲۰۱۲) در کتاب خود، نمونه هایی مهیج ارائه می دهد که نشان می دهد تامین مالی چگونه می تواند به جامعه و شهروندانش کمک کند. همین کار را می توان برای پرداختن به چالش های محیطی انجام داد.

ما در حال تحول به سوی یک اقتصاد مدور با کربن پایین هستیم. اثرات جانبی اقتصادی با کربن شدید، برای عموم مردم روشن می شود. به عنوان نمونه می توان به حوادث فاجعه بار آب و هوا ، خشکسالی و جاری شدن سیل در کشورهای نزدیک استوا و آلودگی هوا اشاره کرد. نمونه دیگر کالیفرنیا است، جایی که آلودگی هوا ناشی از ترافیک سنگین در دهه ۱۹۹۰ باعث ایجاد مقررات زیست محیطی و نوآوری های تکنولوژیکی مانند خودروهای برقی تسلا و تکنولوژی خورشیدی شد. برای مثال، امروزه چین، هند و مکزیک، با شرایط مشابه یا حتی بدتری از آلودگی هوا مواجه هستند که ممکن است منجر به ایجاد مقررات زیست محیطی در این کشورها شود. امور مالی در حال پیش بینی این رویدادها و یکی کردن انتظارات در ارزیابی تصمیمات سرمایه گذاری است. بنابراین، امور مالی می تواند در انتقال سریع به اقتصاد کم کربن نقش داشته باشد.

این مقاله در سال 2019 در نشریه ssrn و توسط دانشکده مدیریت روتردام منتشر شده و در سایت ای ترجمه جهت دانلود ارائه شده است. در صورت نیاز به دانلود رایگان اصل مقاله انگلیسی و ترجمه آن می توانید به پست دانلود ترجمه مقاله چارچوبی برای تامین مالی پایدار در سایت ای ترجمه مراجعه نمایید.