استراتژی های مذاکره

استراتژی های مذاکره را می توان به دو گروه استراتژی های فعال و استراتژی های انفعالی تقسیم کرد.

اجتناب از مذاکره یک استراتژی انفعالی است که می تواند به دلایل مختلفی مثل موارد زیر انتخاب شود:

1- وقتی مذاکره کننده بدون حضور بر سر میز مذاکره، می تواند به خواسته هایش دست یابد.

2- زمانی که وقت و انرژی که باید صرف مذاکره شود، از نتیجه ان ارزشمندتر باشد.

3- وقتی گزینه بهتری وجود دارد که می تواند جایگزین مذاکره فعلی شود.

در نقطه مقابل این استراتژی، استراتژی فعال وجود دارد که به سه شکل می تواند در مذاکره مورد استفاده قرار گیرد.

سه استراتژی تعامل، رقابت و تسلیم از استراتژی های فعال هستند.

تعامل با طرف مقابل(برد-برد)، رقابت با طرف مقابل (برد-باخت) و تابعیت (پذیرش بی چون و چرای خواسته طرف مقابل) سه استراتژی فعال در ذاکره هستند که در مقابل استراتژی انفعالی قرار می گیرند.