با خواندن و نوشتن تمرین نویسندگی کنید.

چند سالی هست که نه بصورت مداوم اما گاه به گاه نوشته‌ام و انتشار داده‌ام. البته که من خودم را نویسنده نمی‌دانم و اینجا قرار نیست از خودم تعریف کنم. میخواهم بگویم؛ در این مدت صیغه اول شخص منفرد از فعل نوشتن را با سرویس دهنده‌های وبلاگی مختلف صرف کرده‌ام. اما اکنون که در فضای ویرگول می‌نوسیم، جذابیت متفاوتی را تجربه می‌کنم. جذابیتی که در یک جمله "ترغیب می‌شوی به نوشتن".

اینجا همه به نوشتن اجماع دارند و هم‌افزایی نوشتن ایجاد می‌شود. کامنت، لایک و پیگیری‌های سایر نویسندگان منشا این جذابیت است. شاید همان انرژی دوپامینی که در گذشته از فیسبوک و اینستاگرام می‌گرفتم را اکنون از فضای ویرگول می‌گیرم. اینجا دوپامین خواندن و نوشتن ترشح می‌شود. ناخودآگاه تمایل داری که در این فضا فعالیت داشته باشی. دوست داری بخوانی و لایک و پیگیری کنی یا کامنت بگذاری. دوست داری بنویسی و تایید بگیری.

از طرفی فکر می‌کنم برای اشخاصی که در ویرگول اکانت ندارند، این جذابیت قابل درک نباشد. در گذشته که با لینک یا جستجو به سایت ویرگول می‌رسیدم تمایلی به خواندن و کامنت نداشتم.

اگر اینستاگرام و فیسبوک را فضایی برای انتشار عکس بدانیم، اگر کست باکس را فضایی برای علاقمندان به صدا بدانیم، شاید بتوانیم ویرگول راهم فضایی در نظربگیریم برای حضور علاقمندان به خواندن و نوشتن.

به جادوی نوشتن اطمینان کنید.