۴۰ مورد، چرا معامله گران تازه کار پول زیادی از دست می دهند؟
یک واقعیت رایج این است که تعداد قابل توجهی از معامله گران فارکس شکست می خورند. وب سایت ها و وبلاگ های مختلف حتی تا آنجا پیش می روند که می گویند ۷۰٪، ۸۰٪ و حتی بیش از ۹۰٪ از معامله گران فارکس پول خود را از دست می دهند و در نهایت کار را ترک می کنند. بازار چیزی نیست که بتوانید آن را شکست دهید، بلکه وقتی یک روندی برای آن تعریف می شود، درک می کنید و به آن ملحق می شوید.
در این مقاله ۴۰ مورد از آمار و دادها در مورد معامله گران جمع آوری شده اند که احتمالا از آن ها بی اطلاع هستید. این آمار توسط رالف از وب سایت تریدسایتی (Tradeciety) و آستین سیلور (Austin Silver) گردآوری شده اند. با اینوستورنت همراه باشید.
۸۰ درصد از معامله گران روزانه، در همان ۲ سال اول معامله گری را رها می کنند.
در بین کل معامله گران روزانه، تقریبا ۴۰ درصد فقط برای یک ماه، روزانه معامله می کنند. در طول ۳ سال، تنها ۱۳ درصد به روزانه معامله کردن ادامه می دهند. بعد از ۵ سال تنها ۷ درصد این کار را همچنان ادامه می دهند.
احتمال اینکه یک معامله گر معامله سود ده خود را ببندد، ۵۰ درصد بیشتر از احتمال بستن معامله ضرر ده است. ۶۰ درصد معاملات فروش، معاملات سود ده هستند در حالیکه ۴۰ درصد از معاملات فروش زیان ده هستند.
یک سرمایه گذار عادی نسبت به شاخص بازار، سالانه ۱.۵ درصد، عملکرد کمتری دارد. در حالی که این عدد برای معامله گران فعال به سالانه ۶.۵ درصد پایین تر از شاخص نیز می رسد.
معامله گران روزانه که عملکرد گذشته آن ها قوی باشد، در آینده نیز بازدهی بالایی خواهند داشت. با این حال، تنها حدود ۱ درصد از کل معامله گران روزانه قادر هستند از خالص هزینه ها سود کسب کنند.
معامله گرانی که سابقه ۱۰ ساله منفی دارند، همچنان به معامله کردن خود ادامه می دهند. این نشان می دهد که معامله گران روزانه حتی زمانی که عملکردشان حاکی از عدم توانایی آن ها در سودآور بودن است، همچنان به معامله گری ادامه می دهند.
معامله گران روزانه سود ده، تنها بخش کوچکی از کل معامله گران (معادل ۱.۶ درصد میانگین سالانه) را تشکیل می دهند. با این وجود، این معامله گران روزانه بسیار فعال هستند، و ۱۲ درصد کل فعالیت معامله گران روزانه را تشکیل می دهند.
بین همه معامله گران، آن هایی که سودآور هستند، تعداد معاملات بیشتری نسبت به معامله گران ضرر ده انجام می دهند.
افراد کم درآمد تمایل دارند نسبت بیشتری از درآمد خود را صرف خرید بلیط بخت آزمایی کنند. تقاضای آن ها برای بلیط بخت آزمایی همزمان با کاهش درآمدشان، افزایش می یابد. چنین چرخه مشابهی در مورد معامله گران تازه کار نیز صدق می کند، آن ها تمایل به انجام قمار بزرگ با شناس موفقیت پایین دارند، به این امید که تنها با یک معامله، پول هنگفتی به دست بیاورند.
سرمایه گذارانی که سرمایه و ثروت زیادی ندارند اما شوق ثروتمند شدن را در سر دارند، سهام های ریسکی را در پرتفوی خود نگه می دارند.
مردها بیشتر از زن ها معامله می کنند و به طور متوسط، مردان مجرد بیشتر از مردان متاهل معامله می کنند.
در هر نمونه از گروه درآمدی، قماربازان عملکرد ضعیف تری نسبت به غیر-قماربازان دارند. یک سیستم معاملاتی اصولی، همیشه بهتر از معامله گری تصادفی و پرریسک، عمل می کند.
معامله گران و سرمایه گذاران تمایل به بستن معامله خود در سود دارند، اما در معامله ای که در ضرر باشد، به امید بازگشت قیمت و بستن آن بدون ضرر یا با سود کم، آن را نگه می دارند.
پس از برگزاری اولین مراسم بخت آزمایی در آوریل سال ۲۰۰۲ در تایوان، حجم معامله گری در این کشور افت ۲۵ درصدی را تجربه کرد.
در دورانی که جایزه بخت آزمایی به رقم بسیار بالایی می رسد، تعداد سرمایه گذاران و حجم معاملات کاهش می یابند.
سرمایه گذاران معمولاً سهامی را که قبلاً با فروش آن سود کرده اند را دوباره خریداری می کنند، و سمت سهامی که با فروش آن قبلاً ضرر کرده باشند، نمی روند.
در اکثر موارد، افزایش تعداد جستجو در مورد یک سهام یا رمزارز خاص منجر به افزایش بازدهی طی دو هفته بعد از آن می شود.
معامله گران زمانی که در آخرین معاملات خود برنده شده باشند، فعال تر خواهند شد.
معامله گران تازه کار قبل از خرید و فروش در بازارهای مالی، به ندرت دنبال آموزش می روند. اکثر این معامله گران تازه کار باور ندارند که می توانند از معامله گران باتجربه، کتب معامله گری یا دوره های آموزشی چیزی یاد بگیرند و همین اعتماد به نفس آن ها باعث می شود روی سرمایه خود، تنها با نظرات و پیش بینی های شخصی، ریسک کنند. آن ها معامله گری تصادفی را به جای آموزش و پژوهش انتخاب می کنند.
به طور میانگین یک معامله گر روزانه، بعد از کسر هزینه تراکنش معاملات، مقدار قابل توجهی از سرمایه خود را از دست داده است.
در تایوان، ضرر سرمایه گذاران فردی تقریبا معادل ۲ درصد از کل تولید ناخالص داخلی (GDP) است.
سرمایه گذاران و معامله گران معمولاً روی سهام صنایعی که در آن مشغول به کار هستند، بیستر سرمایه گذاری می کنند.
معامله گرانی که ضریب هوشی بالایی دارند تمایل به نگه داشتن صندوق های سرمایه گذاری مشترک و تعداد سهام بیشتری دارند. بنابراین با پخش کردن ریسک و ساختن فرصت های بیشتر، از منابع گوناگونی سود می برند.
معامله گرانی که با سرمایه دیگران کار می کنند، در عرض ۳ هفته پس از شروع، کل سرمایه را از دست می دهند.
۶۰ درصد از معامله گران از حد ضرر (Stop Loss) استفاده نمی کنند و ریسک نابودی حسابشان بالاست.
معامله گران حرفه ای که به طور مداوم سود می کنند، استراتژی مدیریت سرمایه دارند.
معامله گران حرفه ای و سودآور، معمولا روزانه ۴ ساعت یا حتی کمتر، برای تحلیل و معامله در بازار وقت می گذارند.
سودآورترین معامله گران، معاملات خود را بیشتر از یک روز نگه نمی دارند.
معامله گران حرفه ای که معاملات خود را آخر هفته نگه می دارند، احتمال ضرر آن ها ۶۰ درصد بیشتر است.
وقتی بازارها پرنوسان باشند، اکثر معامله گران به علت نداشتن مدیریت ریسک، ضرر می کنند.
اگر بازار برای مدتی طولانی پرنوسان باشد، اکثر معامله گران پول زیادی از دست خواهند داد.
معامله گران سودآور در معاملات خود محافظه کار هستند و همیشه سود خود را تضمین می کنند. آن ها می دانند چه موقع سود خود را تضمین کنند (Save Profit) و چه موقع معاملات خود را در سود ببندند و دیگر معامله نکنند.
اکثر معامله گرانی که تنها در چند معامله سودهای هنگفتی می کنند، معمولاً همان کسانی هستند که مدتی بعد کل حساب خود را به باد می دهند.
تقریبا از هر ۷ نفر معامله گر آنلاین، فقط یک نفر زن است.
معامله گران روزانه حدوداً ۱۲ درصد از حجم کل معاملات را تشکیل می دهند.
کمتر از ۵ درصد از معامله گران در شهرهای مالی بزرگ زندگی می کنند.
نسل هزاره ۵۰ درصد از کل معامله گران آنلاین را تشکیل می دهند.
۹۰ درصد از معامله گران روزانه در همان ۹۰ روز اول ۹۰ درصد از کل سرمایه خود را از دست می دهند.
معامله گرانی که با نسبت ریسک به ریوارد؛ (Risk to Reward Ratio) بالاتری معامله می کنند، موفق تر هستند.
آموزش معامله گری و دانش بازار، عملکرد یک معامله گر روزانه را بهبود می بخشند.
اما چه نکات کلیدی را می توان از این آمار و ارقام آموخت؟ سرمایه گذاری و معامله گری، تجارتی تخصصی هستند و باید با رویکردی تخصصی سمت آن ها رفت. در دنیای واقعی، کسب و کارها، بانک‌ها و کازینوها، هوشمندانه سرمایه گذاری و ریسک می کنند، چرا نباید معامله گری و سرمایه گذاری در بازارهای مالی اینگونه باشد؟
بازارها همه مثل هم هستند، و آن هایی که ریسک های بزرگی می کنند مثل قماربازان و معامله گران نا آماده، در هر جا که سرمایه گذاری کنند، پول خود را از دست می دهند. اگر مصمم هستید تا در رقابتی ترین بازارهای جهان، کسب درآمد کنید، بایستی آموزش ببینید، یک سیستم معاملاتی برتر طراحی کنید، مدیریت ریسک داشته باشید، و منضبط باشید. در غیر اینصورت جزء آمار و ارقام بالا قرار خواهید گرفت.
