[1]
یکی بود، یکی نبود
هرکی که بود، کمی بود!
[2]
رفیق جانم! قصه به همین کوتاهی و آشکاری است. سفره «بود» را پهن کردهاند و به هرکدام از ما، سهمی رسیده. در پیاله هیچ کس و هیچ چیز، همه «بود» جا نمیشود. اصلاً راز تقسیم جهان به انبوهی از «چیز»ها، در همین «کمبود» است. چیزها به اعتبار سهمشان از «بود» به اجزاء و اشخاص متفاوت، تقسیم میشوند.
[3]
همه حظ زندگی در «کمبود» است. درس میخوانیم چون دانشی را کم داریم که دیگری دارد و یاد میگیریم. کار میکنیم چون دیگری چیزی کم دارد که نزد ماست و ما نیز پولی را کم داریم که نزد اوست. تقسیم ما به دستهها و اصناف متمایز هم ثمره «کمبود» است. ما را با نخ نیاز به هم دوختهاند. اگر محتاج هم نبودیم، همجهان یکدیگر نیز نبودیم.
[4]
میدانی عاشقی هم میوه درخت «کمبود» است؟
چیزی در جان ما کم است که ناگهان «آن» را در دیگری پیدا میکنیم و بنده طلعت آنی میشویم که «آنی» دارد! بعد بیقراری میکنیم و فریاد میزنیم که «آن» ِمن است او. عزیزجان؛ اگر همه «بود» نزد خودمان بود که «آن» خودمان را در دیگری پیدا نمیکردیم! ما به برکت «کمبود» عاشقی میکنیم
[5]
کمبود، دیالکتیک میان بود و نبود است.
شکر، توجه است به «بود»
شکایت، توجه است به «کم» یا «نبود»
شکر و شکایت، معجون است. در همان چیزی که شکایت داریم، میتوانیم «شکر» کنیم و بالعکس در همان شکر نیز حاجتی باقی است که میتواند به شکایت ما منتهی شود. این بیت #حافظ همیشه صادق است که «زان یار دلنوازم، شکری است با شکایت»
دشواری ترافیک با شکر داشتن ماشین یا داشتن کرایه آن متصل است، شکایت اجاره با شکر استقلال و داشتن خانواده. حتی شکایت از نبود عدالت در جامعه بر شکر فهمیدن عدالت سوار است! همین فقره آخر کم داشتهای نیست! میدانید چقدر انسان در ظلم زندگی میکنند اما ظلم بودن ظلم را نمیفهمند و چه بسا به آن تعصب هم دارند!؟
[6]
برای غنیتر شدن زندگی باید «بود» را میان خودمان دست به دست کنیم. اینجاست که «بخشش» میشود اساس «آفرینش». جهان این بخشش را #رایگان انجام میدهد. اینکه چرا آدمیزاد، جریان بخشش را وابسته به #پول کرده بحث مستقلی است، اما فعلاً همینقدر بدانیم که توجه این زنجیره به آن کسی بیشتر است که بخشش بیشتر دارد چون اجزاء بیشتری به آن وابستگی خواهند داشت
[7]
کلمه «کمبود» را به #لغتنامه_عمیق اضافه کردم چون مفاهیم بزرگی (مثل عشق، شکر، شکایت، بخشش، جامعه و...) به درک صحیح این واژه وابسته بود.
#حسام_ایپکچی