حق فاصله

در روزهای نخست شیوع کرونا وقتی صحبت از این بود که ما با یک پدیده اجتماعی روبرو هستیم که تلنگر آن یک رخداد طبی بوده، شاید تصورش برای بسیاری ممکن نبود. اما هرچه پیشتر رفتیم واضح تر شد که آنچه پیش روی ماست نه یک مورد پزشکی بلکه یک جریان اجتماعی است که زیستن انسان را تحت تاثیر قرار خواهد داد.

این تحولی است که شاید بر اساس آنفولانزا و سرما خوردگی و... شاهدش نیستیم و به این دلیل کوید19 متفاوت با سایر اعضای خانواده کویدها در زندگی ما موثر است.

دانش حقوق نیز از این قاعده مستثنی نیست و مانند سایر زیربخشهای علوم اجتماعی با تحول روبروست. بسیاری از دانسته های ما محک خورد و بسیاری از ندانسته‌هایمان به چشم آمد. در مورد #فورس_ماژور و #قوه_قاهره گوشه و کنار صحبتهایی شده و بنابراین سعی میکنم در چند روز برخی از تاملات حقوقی پیرامون کرونا را اشاره کنم

نکته اول ضرورت شناسایی حق فاصله است. اگرچه تاکنون همه جا از توسعه ارتباط و حق دسترسی به دیگران صحبت شده است اما حالا به روی دیگر بحث نیز رسیده ایم. حق امتناع از دسترسی دیگران به ما و حق مطالبه حفظ فاصله. در واقع #کرونا حریم فردی انسانی را گسترش داد. حالا می توانیم از کسی که در فاصله کوتاهی از ما ایستاده انتظار داشته باشیم با حفظ فاصله امن، دورتر بایستد.

به بازتاب شناسایی حق فاصله در محیط کار، محیط سکونت، معماری های آتی، خصوصا معماری داخلی اماکن شغلی یا تفریحی و... اندیشیده اید؟ به نظرتان خسارت ناشی از عدم رعایت حق فاصله قابل مطالبه خواهد بود؟