در باورهای نهادینهشده، زیستن آگاهانه و اخلاقی را ممکن میسازد. اعتماد به فرایندهای شناختی،
شرط موجه بودن باور است و زندگی خوب در رشد متوازن عقل، عاطفه، معنا و فضیلت نهفته است.
شکاکیت معتدل و گشودگی ذهنی فضایل کلیدیاند که ما را به نقد مستمر باورها و گفتوگوی عقلانی
.دعوت میکنند تا از خطاهای شناختی رهایی یافته و به زندگی معنادار دست یابیم.
