نسل Z تا سال 2025، حدود 30 درصد از نیروی کار را تشکیل خواهند داد. اما آنها از شغل خود چه می‌خواهند؟ و کارفرمایان چگونه باید به نیازهایشان پاسخ دهند؟
در محیط کار تحولی چشمگیر، از هوش مصنوعی تا جلسات زوم، دیده می‌شود. پیشرفت فناوری دیجیتال به همراه گسترش آن، قوانین و شیوه‌های کار را تغییر داده است، اما بدون شک تغییری موثرتر و بارزتر وجود دارد: ظهور نسل جدید.
نسل Z یا زومر که از سال ۱۹۹۵ تا ۲۰۰۹ میلادی متولد شده‌اند، در حال حاضر حدود ۲ میلیارد نفر از جمعیت جهان را شامل می‌شوند و پیش‌بینی می‌شود که تا سال ۲۰۲۵، ۲۷ درصد از نیروی کار را تشکیل دهند. بنابراین، مدیران باید به جذب و حفظ استعدادهای جدید توجه ویژه داشته باشند.
نسل Z در حال حاضر تأثیر مثبتی بر نیروی کار و تجارت شرکت‌ها دارد. کارمندان نسل Z واقعاً برای مدیران آنها اهمیت دارند، زیرا آینده شرکت‌‌هایشان هستند، اما باید انتظارات آنها را که با نسل‌های دیگر متفاوت است، درک کرده و برآورده کنند. مدیران می‌بایست از تجربیات مفید کارکنان استفاده کنند و طرح‌های توسعه را با توجه به اهداف مشخص ارائه دهند. این مقوله به آنها کمک می‌کند تا به شکلی کارآمد و هدفمند، مشاغل آینده را پیش‌بینی کنند و از این روش برای جذب استعدادهای شگفت‌انگیز استفاده کنند؛ نسل زد ممکن است با مهارت‌های جدید، ایده‌های نوآورانه و دیدگاه‌های متنوع، ارزش ویژه‌ای به سازمان ببخشند.
نسل زد اولین نسلی است که به طور کامل در عصر دیجیتال رشد کرده‌اند و هرگز جهان بدون اینترنت را تجربه نکرده‌اند. در عوض، زندگی‌شان حول محور آخرین مدل فناوری - از گوشی‌های هوشمند گرفته تا هدست‌های بازی واقعیت مجازی - می‌چرخد. وابستگی به فناوری، آنها را از پیشینیان خود یعنی هزاره‌ها، نسل X و بیبی‌بومرها متمایز می‌کند.
نسل زد به عنوان «نسل اول جهانی» نیز نامگذاری شده‌اند، زیرا در طول زندگی خود تقریباً با مردم سراسر زمین ارتباط داشته‌اند. نسل Z از طریق رسانه‌های اجتماعی و سایر کانال‌های دیجیتال به اخبار، اطلاعات و سایر محتواهای جهانی دسترسی داشته‌اند.
در دنیایی که به شدت دیجیتالی و با رشد سریعی مواجه است، مرزهای کمی وجود دارد یا حتی هیچ مرزی، چه در زندگی واقعی و چه در فضای مجازی، وجود ندارد. این جهان با امکاناتی بی‌پایان به این معناست که نسل Z انتظارات زیادی از کارفرمایان خود دارند و معتقدند که تجارت نقش مهمی در پرداختن به مسائل اجتماعی و محیطی دارد.
با اینکه رسانه‌ها به پدیده «ترک بی‌صدا» توجه زیادی می‌کنند، نظرسنجی اخیر دیلویت(Deloitte) نشان می‌دهد که تقریباً نیمی از نسل Z (49 درصد) باور دارند که شغلشان برای احساس هویت آنها مهم است، اگرچه این میزان کمتر از نسل هزاره (62 درصد) است. خانواده و دوستانشان برای این نسل مهم‌تر هستند، که این می‌تواند توجیه‌کننده این موضوع باشد که چرا 42 درصد از آنها تعادل بین کار و زندگی، دورکاری و مرخصی انعطاف‌پذیر را به‌عنوان اولویت‌های اصلی خود در جستجوی شغل می‌دانند.
بعضی از مزایای سنتی همچنان مهم هستند. همانند نسل‌های قبلی، حقوق هنوز هم از مهم‌ترین عوامل در تصمیم‌گیری در مورد شغل است، اگرچه نسل Z نسبت به نسل‌های قدیمی اهمیت کمتری برای حقوق قائلند. اما مفهوم قدیمی نردبان شغلی - که از سمت‌های پایین شروع می‌شود و تا مقامات اجرایی بالا ادامه می‌یابد - توسط نسل Z که ترجیح می‌دهند به مسائل خاص‌تری بپردازند، منسوخ شده است.
در عوض توانمندسازی و انعطاف‌پذیری، موضوعات کلیدی در تصمیم‌گیری‌های شغلی هستند. به عنوان مثال، نسل Z فقط نمی‌خواهد به شرکتی بپیوندد که شیوه‌های کاری ترکیبی را اتخاذ کرده است؛ آنها می‌خواهند در انتخاب مکان و زمان کارشان آزادی داشته باشند. نسل Z می‌خواهد مسیر شغلی خود را نیز تعیین کند و انعطاف‌پذیری لازم برای تغییر آن را در هر زمان برای توسعه مهارت‌های خود و ترویج یادگیری مادام‌العمر داشته باشد. این انعطاف‌پذیری به تغییر کارفرما نیز تعمیم پیدا می‌کند.
تعادل مناسب بین کار و زندگی اهمیت قابل توجهی دارد و بر خلاف نسل‌های قبلی، بر بالا رفتن از نردبان شغلی اولویت دارد. ایجاد دوستی و برقراری روابط مثبت با همکاران اغلب مهم‌تر از عناوین شغلی است.
بسیاری از جوانان نسل Z، علاقه‌مندند که شغلی داشته باشند که برایشان معنادار باشد و به آنها امکان بدهد تا تأثیر مثبتی بر جامعه بگذارند.
اما نسل Z به دنبال چه ارزش‌هایی از کارفرمایان بالقوه است؟ نسل Z از شرکت‌ها انتظار دارد که نه فقط بیان کنند که چگونه از مردم و کره زمین حمایت می‌کنند، بلکه نشان دهند که واقعاً در عمل به این ارزش‌ها پایبند هستند.
نسل Z خواهان اینست که صدایش شنیده شود. آنها می‌خواهند در مسیر آینده کسب و کار، مشارکت داشته باشند و این از جمله نیازهای مهم نسل Z است. این نسل انتظار دارند که فرصت‌هایی برای گسترش مهارت‌های خود و توسعه استعدادها و تجربیاتشان فراهم شود و این به این معنی است که کارفرمایان باید نحوه جذب، استخدام، توسعه و حفظ استعدادها را تغییر دهند و زمینه را برای رشد شخصی تقویت کنند. این تغییرات می‌تواند برای هر نسلی مزایایی داشته باشد.
وقتی نسل Z را جذب می‌کنید، باید آنها را به یک محیط کاری متنوع نسبت به پنج نسل قبل دعوت کنید. رهبران با تجربه را تشویق کنید که تخصص خود را با اعضای جوان تیم به اشتراک بگذارند و به رشد حرفه‌ای آنها کمک کنند و از مهارت‌های دیجیتالی نسل Z هراس نداشته باشند.
هر نسلی سبک، نیازها، اهداف و ویژگی‌های منحصر به فرد خود را دارد، بنابراین ایجاد حس تعلق در جایی که همه احساس ارزشمندی و تعهد کنند، بسیار مهم است. این امر نیازمند ایجاد یک محیط باز و شفاف است که در آن کارکنان در هر سن و سال بتوانند پیشرفت کنند، با هم همکاری داشته باشند و از تجربیات یکدیگر بهره‌مند شوند.
در طول تاریخ هر نسلی به شیوه‌ای محیط کار را تغییر داده است، از ورود زنان به نیروی کار در طول جنگ جهانی دوم تا آگاهی هزاره‌ها از مسائلی مانند سلامت روان. اما نسل Z در میان بیماری همه‌گیر تاریخی، آشفتگی‌های ژئوپلیتیکی و تهدیدات بی‌سابقه محیط زیست به بلوغ می‌رسد. دیدگاه آنها در شرکت‌ها و آنچه را که تحمل نمی‌کنند احتمالاً تأثیر ویژه‌ای بر محیط کار خواهد داشت.
