حالت ایمن یا Safe Mode در سیستم‌عامل‌های مختلف، سیستم را با اجرای حداقلی از برنامه‌ها و درایورها و با تنظیمات پیش‌فرض فعال می‌کند. هدف اصلی این حالت، رفع مشکلاتی است که ممکن است به ناپایداری یا قطعی نرم‌افزار یا سیستم عامل منجر شود. وقتی سیستم در حالت ایمن راه‌اندازی می‌شود، عملکردهایی از مایکروسافت ویندوز یا سیستم عامل دیگر غیرفعال می‌شوند، برخی از خدمات و درایورها بارگذاری نمی‌شوند و تنظیمات پیش‌فرض فعال می‌شوند، که باعث می‌شود مشکلات نرم‌افزاری یا درایورهای نصب شده در سیستم کمترین تأثیر را بر روی عملکرد سیستم داشته باشند.
از قابلیت Safe Mode برای چه مواردی استفاده می شود
حالت ایمن یا Safe Mode برای رفع مشکلاتی که ممکن است در سیستم‌عامل یا نرم‌افزارها پیش بیاید، استفاده می‌شود. این حالت معمولاً برای موارد زیر مفید است:
رفع مشکلات نرم‌افزاری: ورود به حالت ایمن به شما اجازه می‌دهد تا بدون بارگذاری برخی از برنامه‌ها و درایورها، مشکلات نرم‌افزاری را بررسی و رفع کنید. ممکن است یک نرم‌افزار نصب شده باعث ناپایداری سیستم شده باشد و ورود به این حالت اجازه می‌دهد تا آن را شناسایی و برطرف کنید.
بررسی مشکلات سیستمی: اگر سیستم شما با مشکلاتی همچون بارگذاری ناقص یا قطعی سیستم عامل روبرو شده است، ورود به حالت ایمن می‌تواند کمک کننده باشد. این حالت باعث می‌شود که سیستم با تنظیمات پیش‌فرض و بدون بارگذاری برخی از خدمات و درایورها راه‌اندازی شود که ممکن است به شناسایی مشکلات کمک کند.
حذف برنامه‌های مشکل‌زا: ورود به حالت ایمن به شما امکان می‌دهد تا برنامه‌هایی که ممکن است به عنوان عامل ناپایداری سیستم عامل باشند را شناسایی و حذف کنید. این می‌تواند در رفع مشکلات و بهبود عملکرد سیستم مفید باشد.
بررسی مشکلات درایورها: ممکن است نصب یا به‌روزرسانی اخیر درایورها باعث مشکلاتی در سیستم شود. ورود به حالت ایمن به شما اجازه می‌دهد تا بررسی کنید که آیا مشکل از درایورهای نصب شده است یا خیر.
به طور کلی، حالت ایمن یک ابزار مفید برای شناسایی و رفع مشکلات نرم‌افزاری و سخت‌افزاری در سیستم‌های کامپیوتری است.
قابلیت Safe Mode لپ تاپ چه مزایا و چه معایبی دارد؟
قابلیت Safe Mode در لپ‌تاپ‌ها همانند دیگر دستگاه‌های کامپیوتری، مزایا و معایب خود را دارد:
مزایا:
رفع مشکلات نرم‌افزاری: ورود به حالت ایمن به شما اجازه می‌دهد تا مشکلات نرم‌افزاری را شناسایی و رفع کنید، بدون اینکه برنامه‌ها و درایورهای اضافی بارگذاری شوند.
بررسی مشکلات سیستمی: اگر سیستم با مشکلات بارگذاری یا قطعی روبرو شده باشد، ورود به حالت ایمن ممکن است به شناسایی مشکلات و راه‌حل آنها کمک کند.
حذف برنامه‌های ناخواسته: ممکن است برخی از برنامه‌ها یا نرم‌افزارها به‌طور ناخواسته بارگذاری شده باشند و با ورود به حالت ایمن، می‌توانید آنها را شناسایی و حذف کنید.
معایب:
محدودیت‌های استفاده: در حالت ایمن، تعدادی از خدمات و درایورهای مورد نیاز برای عملکرد برخی از قابلیت‌ها و توانایی‌های لپ‌تاپ غیرفعال می‌شوند که ممکن است منجر به محدودیت کارایی و عملکرد دستگاه شود.
عدم بارگذاری برخی از درایورها: برخی از درایورها و خدمات مورد نیاز برای استفاده از تمام قابلیت‌های لپ‌تاپ در حالت ایمن بارگذاری نمی‌شوند که می‌تواند باعث محدودیت‌هایی در استفاده از دستگاه شود.
ممکن است مشکل حل نشود: اگر مشکل سیستمی عمیق‌تر یا سخت‌افزاری باشد، ورود به حالت ایمن ممکن است نتواند مشکل را حل کند و نیاز به روش‌های دیگر برای تعمیر داشته باشید.
در کل، Safe Mode یک ابزار مفید برای رفع مشکلات نرم‌افزاری و شناسایی مسائل سیستمی در لپ‌تاپ‌ها است، اما ممکن است به دلیل محدودیت‌هایی که اعمال می‌شود، نتواند برخی از مشکلات عمیق‌تر را حل کند.
روش های فعالسازی قابلیت Safe Mode در ویندوز
برای فعالسازی این قابلیت در ویندوز 10 سه روش وجود دارد که در ادامه هر یک از آنها را توضیح داده ایم.
از طریق Setting
کلید Windows + I را روی صفحه کلید خود فشار دهید تا تنظیمات باز شود. اگر کار نکرد، دکمه Start و سپس Settings را انتخاب کنید.
Update & Security > Recovery را انتخاب کنید.
در قسمت پیشرفته‌ی راه‌اندازی، گزینه Restart now را انتخاب کنید.
پس از راه اندازی مجدد رایانه در صفحه انتخاب گزینه، Troubleshoot > Advanced options > Startup Settings > Restart را انتخاب کنید. ممکن است از شما خواسته شود که کلید بازیابی BitLocker خود را وارد کنید.
پس از راه اندازی مجدد کامپیوتر، لیستی از گزینه ها را مشاهده خواهید کرد. 4 را انتخاب کنید یا F4 را فشار دهید تا رایانه شما در حالت ایمن روشن شود. یا اگر نیاز به استفاده از اینترنت دارید، 5 را انتخاب کنید یا F5 را برای حالت ایمن با شبکه فشار دهید.
از طریق Sign-in screen وقتی نمی‌توانید تنظیمات را برای ورود به حالت ایمن باز کنید، دستگاه خود را از صفحه ورود به سیستم ویندوز راه‌اندازی مجدد کنید.
در صفحه ورود به سیستم ویندوز، کلید Shift را فشار داده و نگه دارید، در حالی که Power > Restart را انتخاب می کنید.
پس از راه اندازی مجدد رایانه در صفحه انتخاب گزینه، Troubleshoot > Advanced options > Startup Settings > Restart را انتخاب کنید. ممکن است از شما خواسته شود که کلید بازیابی BitLocker خود را وارد کنید.
پس از راه اندازی مجدد کامپیوتر، لیستی از گزینه ها را مشاهده خواهید کرد. 4 یا F4 را انتخاب کنید تا رایانه شما در حالت ایمن راه اندازی شود. یا اگر نیاز به استفاده از اینترنت دارید، 5 یا F5 را برای حالت ایمن با شبکه انتخاب کنید.
از طریق Black or Black Screen قبل از اینکه وارد حالت ایمن شوید، باید Windows Recovery Environment (winRE) را وارد کنید. برای انجام این کار، بارها دستگاه خود را خاموش و سپس روشن می کنید:
دکمه پاور را به مدت 10 ثانیه نگه دارید تا دستگاه شما خاموش شود.
دکمه پاور را دوباره فشار دهید تا دستگاهتان روشن شود.
در اولین علامتی که ویندوز شروع به کار کرده است (مثلاً برخی از دستگاه‌ها لوگوی سازنده را هنگام راه‌اندازی مجدد نشان می‌دهند) دکمه پاور را به مدت 10 ثانیه نگه دارید تا دستگاه شما خاموش شود.
دکمه پاور را دوباره فشار دهید تا دستگاهتان روشن شود.
هنگامی که ویندوز راه اندازی مجدد می شود، دکمه پاور را به مدت 10 ثانیه نگه دارید تا دستگاه شما خاموش شود.
دکمه پاور را دوباره فشار دهید تا دستگاهتان روشن شود.
اجازه دهید دستگاه شما به طور کامل راه اندازی مجدد شود. شما winRE را وارد خواهید کرد.
اکنون که در winRE هستید، این مراحل را دنبال می‌کنید تا شما را به حالت امن برسانید:
در صفحه انتخاب گزینه، Troubleshoot > Advanced options > Startup Settings > Restartرا انتخاب کنید.
پس از راه اندازی مجدد دستگاه، لیستی از گزینه ها را مشاهده خواهید کرد. گزینه 5 را از لیست انتخاب کنید یا برای Safe Mode with Networking، F5 را فشار دهید.
کلام آخر
حالت ایمن در ویندوز یک حالت ویژه است که در آن سیستم با اجرای حداقلی از برنامه‌ها، درایورها و با استفاده از تنظیمات پیش‌فرض عمل می‌کند. این حالت برای رفع مشکلات نرم‌افزاری، شناسایی مسائل سیستمی و حذف برنامه‌های ناخواسته مفید است. اما ممکن است با محدودیت‌هایی در استفاده از برخی قابلیت‌ها و درایورها همراه باشد. این ابزار معمولاً برای شناسایی و رفع مشکلات ساده تر نرم‌افزاری مناسب است و ممکن است برای مشکلات عمیق‌تر نتواند راه‌حل مناسبی فراهم کند.
