اشعار ناب | مقادیر عشق
گذشته را رها بکن/
غمش نخور تو شاد شو/
اگر به عشق پاک تو/
سوءاستفاده کرد او/
خیال را الک بکن/
جدا کن آن نخاله را/
که نام و هر نشان او/
مباد یاد ذهن تو/
غمش نخور چرا که او/
به حیله و ریا تو را/
فریب داده او بسی/
تنت چو شاخه گلی/
به دستهای نحس و بد/
چه پرپرت نموده و/
به دست باد داده او/
عبث تو را شکست و رفت/
زلال و پاک بوده ای/
چو چشمه های زیر سنگ/
تو عاشقش شدی ولی/
ندیده این محبتت/
و گفته نزد من بیا/
ببند عهد با من و/
بیا و اعتماد کن/
چو اعتماد کرده ام/
شکست کاسه کوزه ام/
به باد داد عشق را/
چو شب سیاه و تار شد/
تمام روشنایی ام/
غمی گرفته قلب را/
به قدر کوه بیستون/
غمی گرفته قلب را/
که گر دوباره آید او/
برون کنم از این سرا/
وجود پر فریب را/
تفو به ذات بد شود/
تفو به عهد و اعتماد/
به زخم خورده ها مکن ترحمی/
دگر برو//
ندارد آن حنای تو/
دگر نشان رنگ سرخ/
برو که حرف آخرم/
به بد سرشت و بی فروغ/
چنین رسد به عرض او/
برو برو ز پیش من/
برو برو تو از دلم/
تو خیر خواهی ات به ما/
رسیده مرحمت زیاد/
شاعر : رزیتا دغلاوی نژاد
