آموزش فشن در ایران نسبتا جوان است. به خاطر حساسیت‌هایی که به موضوع پوشش زنان در کشور وجود داشته و دارد، واکنش به فشن و متعاقبا به آموزشِ آن سرشار از بیم و امید بوده است، چه از سمت متولیان رسمی و یا از سمت فعالان صنعت پوشاک و چه عموم مردم.
از فشن در معنای سبک زندگی یاد شده‌است، حال استفاده از عنوان «طراحی لباس» به نوعی تقلیل دهنده دنیای وسیع مد بوده و می‌توان احتیاط را در نام‌گذاری این رشته دانشگاهی نیز مشاهده کرد. از سویی نگاه منفی به واژه «مد» در طول چندین دهه اخیر نیز در جامعه رواج داشته است. در پست‌های بعدی به تحلیل بیشتری از این منظر خواهیم پرداخت.
صنعت فشن دامنه وسیعی از حوزه‌های فعالیتی را شامل می‌شود که شاید بتوان پوشاک و رسانه را در مرکز آن در نظر گرفت. گردش مالِی بزرگِ این صنعت در جهان در کنار جاذبه‌های بسیار زیادش برای مردم، علی الخصوص جوانان انکار ناپذیر است. از این رو تقاضا برای آموزش این رشته نسبت به دهه‌های گذشته بیشتر شده‌است و آموزش رسمی پاسخگوی این حجم از تقاضا نیست.
به نظر می‌رسد فرصتی بسیار مناسب در برابر فعالان این صنعت قرار گرفته است تا بتوانند در کنار هم، ضمن توسعه آن در کشور،مترصد فرصت‌هایی باشند تا قدم در بازار‌های جهانی بگذاریم.
امیدواریم بتوانیم با ادامه تعاملاتی که تاکنون در این باره شکل گرفته بتوانیم یاد بگیریم و روز به روز رشد کنیم.
