تربیت درختان یعنی ایجاد شکلی خاص در گیاه به منظور های معین.از جمله کارهایی که از طریق تربیت درختان ممکن می شود باز کردن تاج درختان برای دریافت نور بیشتر،تنظیم ارتفاع درخت،تقویت شااخه های اصلی درخت،فرم دادن به ساقه و … می باشد.تکنیک تربیت درخت با توجه به نوع درخت و آب و هوای منطقه و حتی سبک وسیاق باغ انتخاب می شود.تربیت درختان از روش های گوناگونی امکان پذیر است از جمله:
در این تکنیک مرکز درخت بازو تاج درخت پهن می باشد.در این روش نفوذ نور به شکل مطلوب بوده ، رنگ پذیری و گل انگیزی افزلیش می یابد عموم درختان به این فرم تربیت می شوند.
در این روش ارتفاع درختان کم و تاج آن پهن می باشد و هیچ شاخه مرکزی وجود ندارد درختان سیب ،گیلاس ،پسته و…به شکل شلجمی تربیت می شوند.
زمانی که شاخه ها در قسمت پایین درخت حفظ شوند، فرم کلی درخت به شکل پر می شود درختان کاج و سرو نمونه ای از این تربیت می باشند
در این روش شاخه ها تا ارتفاع ۲ متر از سطح زمین حذف می شوند.این ارتفاع می تواند متغیر باشد.درخت نارون . چنار از این فرم تربیت بهره برده اند.
این شکل تربیت عموما برای درختان و درختچه های کوتاه مناسب است چون در این روش تا ارتفاع نیم متری از سطح زمین شاخه ها را حدف می کنند.بوته های گل،درخت زیتون و درختچه های پراکنده در چمن کاری با این تکنیک فرم می گیرند
این تکنیک به درخت آزادی عمل می دهد تا حالت طبیعی خود را حفظ کند.در این روش شاخه اصلی از شاخه های فرعی بلندتر است و هرس تنها محدود به شاخه های فرعی و اضافی بخش پایین درخت می باشد.
این تکنیک درمورد درخت انگور(مو) انجام می شود به این حالت که هرس درخت از جوانه دوم صورت می گیرد.شاخه ی نزدیک زمین را نگه داشته باقی شاخه ها از بالای جوانه دوم حذف می شوند.
برای این نوع تربیت شاخه های اصلی و فرعی درجه یک در یک سطح قرار می گیرند.این فرم تربیت در مناطقی که تابش نور کم است یا شدت تابش مطلوب نیست استفاده می شود
این تکنیک تربیت به فرم یک شاخه،دوشاخه uشکل و چند شاخه تقسیم می شود.
در آخر باید به این نکته اشاره کرد که ارتفاع،استحکام ،شکل درخت و …قابل تربیت است .از طریق تربیت گیاهان میتوان میزان گل دهی،سبزی و میوه دهی آنها تنظیم و کنترل کرد
برای تربیت گیاهان باید شناخت کافی از فیزیولوژی آنها را بدست آورد تا با رعایت نکات فنی هرس و تربیت صحیح نسبت به گیاه را انجام داد.
