چند نفر را می‌شناسید که با «آشنابازی» در جایی استخدام شده‌اند؟ چند بار خودتان را با آنها مقایسه کردید و با خودتان گفته‌اید که بهتر از او می‌توانستید در آن مشغل خدمت کنید؟ چقدر تا به حال از «شایسته‌سالار» نبودن گزینش‌ها سرخورده شدید؟ به جایی بیایید که دیگر مانعی بین شما و سازمان وجود نداشته باشد و بتوانید خودتان را معرفی کنید.
یکی از مهمترین علل بر هم خوردن انضباط استخدامی و نقض شایسته‌سالاری افزوده شدن یک حلقه غیر رسمی و باطل به زنجیره استخدام است؛ حلقه‌ای به نام «آشنایی‌گزینی».
هنگامی که انتخاب نیرو بر اساس دامنه دوستان و آشنایان باشد، کار به در نظر گرفتن افراد دیگر نمی‌رسد. این رفتار نسبتاً رایج در فرهنگ ما باعث می‌شود حتی اگر افرادی برتر و موثرتر آماده به همکاری باشند و بتوانند در بهبود شرایط سازمان نقش ویژه‌ای داشته باشند، اصلاً به چشم هم نیایند.
نمایشگاه کار فرصتی را فراهم می‌کند که به دور از فضای آشنابازی، کارفرمایان و به خصوص مسئولین جذب و استخدام شرکت‌ها بتوانند با کارجویان متعدد و متنوع مواجه شوند که خارج از حلقه دوستان و آشنایان است. این مواجهه می‌تواند حلقه گزینش بر اساس آشنایی را کمی کمرنگ کند، چرا که حضور تعداد زیادی متقاضیِ کار، گزینه‌های متعددی را ارائه می‌کند که اگر کارجویان از این فرصت به نحو احسن استفاده کنند، می‌توانند نقش آشنایی‌گزینی را از دید کارفرمایان و اعضای کارگزینی کمرنگ کنند.
لازم است کارجویان برای استفاده از فرصت برابری که نمایشگاه کار به رایگان برایشان فراهم آورده است خود را آماده کنند. چرا که داشتن حداقل آمادگی برای بیان توانمندی‌ها و سوابق شغلی و تحصیلی، لازمه جلب توجه کارفرمایان است.
بر این اساس، یکی از بزرگترین اهداف نمایشگاه کار این است که فضایی به دور از تعصبات و آشنایی‌گزینی‌ها فراهم آورد که افراد متقاضی بتوانند در هر سن، جنسیت، موقعیت و سطحی از تحصیلات از مزایای آن بهره‌مند شوند و میزان موفقیت کارجویان تنها به میزان و نحوه استفاده آنها از این فرصت برابر بستگی دارد.
