به گزارش برنا، استارتاپ موفق" ایران مجوز " را دیگر همه اهالی موسیقی می شناسند. فعالترین ناشر موسیقی فعلی کشور و اولین شرکت موسیقی هنرمندان مستقل ایران که تا کنون با بیش از سیصد هنرمند ایرانی همکاری های گوناگونی داشته است. در این روز های پر التهاب گفت و گویی با فرزام توسلی نوآفرین و موسس ایران مجوز داشتیم و از دغدغه هایش او پیرامون آینده صنعت و هنر موسیقی پرسیدیم.
وضعیت صنعت موسیقی در ایران کرونایی چگونه است؟
صنعت موسیقی در ایران به خاطر نبود قانون کپی رایت و مدیریت درست مثل باقی پدیده های ایرانی روی اصول جهانی رشد نکرد. ما چیزی به نام نشر موسیقی و درآمد زایی از آن را در ایران نداشتیم و بحث درآمدیمان از کنسرت ها بود که در سال های پیشین به دلیل تورم و رکود آسیب های اساسی دیده بود با کووید-19 هم کلاً نابود شد.
در این وضعیت طرح صیانت از فضای مجازی و تاثیرات آن در موسیقی را چگونه ارزیابی می کنید؟
این سال ها در شرکت خودمان تلاش کردیم نشر موسیقی را دوباره در ایران فعال کنیم و تعطیلی دو سال کنسرت ها در کرونا را تبدیل به فرصت بکنیم. ولی نشر امروزی صنعت موسیقی کاملاً جهانی و اینترنت محور است. دیگر صحبت آن چنانی از فروش فیزیکی سی دی و این ها نیست. در جهان امروز موسیقی به عنوان کالای دیجیتال (Digital Goods) فروخته می شود. عملاً با اجرای حتی بخشی از طرح صیانت از فضای مجازی همه چیز برای ما تمام می شود!
همین حالا هم از دو طرف در حال پرس شدن هستیم برخی از پلتفرم های جهانی موسیقی هم ایرانی ها را تحریم کردند و هم دولت ایران آن ها را فیلتر!
حتی هنرمندان موسیقی نیز شامل تحریم شدند و آثارشان از پلتفرم ها پایین کشیده می شود.
مساله بعدی برندینگ هنرمندان است. در دنیای مدرن برندینگ آرتیست های موسیقی بیشتر مجازی شده و عملاً طرح صیانت از فضای مجازی؛ موسیقی ایران را نابود و به بدترین حالت مجبور به بومی سازی بیهوده می کند.
یعنی مارکت ایران در شرف ورشکستگی است؟
ورشکسته که شده! بحث از دست دادن مارکت و احتمال جابه جایی آن مطرح است. فکر می کنم اگر نا به سامانی های فعلی بیش از دو سال دیگر ادامه داشته باشد ایران دوباره مثل دهه شصت و هفتاد مرکزیت مارکت موسیقی را از دست بدهد.
یعنی خوانندگان ایرانی در کشورهای دیگر متمرکز شوند؟
بله و متاسفانه؛ گزینه های فعلی هم شامل استانبول، لندن و گزینه کلاسیک صنعت ایرانی موسیقی لس آنجلس است.
فکر می کنید کدام یک برنده شود؟
فکر می کنم تقسیم شود. استانبول تا الان بیشتر در سیطره رادیو جوانی ها بوده است. آن ها هم نگرش شان بیشتر در حوزه هیپ هاپ، خواننده های خانم و جاهای خالی وزارت ارشاد بوده است. البته به نظرم رادیو جوانی ها از امکانات و فرصتی که در اختیارشان قرار گرفت می توانستند خیلی بیشتر از این ها استفاده کنند.
لس آنجلس هم در این سال ها با افت و خیز فعال بوده است. واقعیت این است که اگر اوضاع دریافت ویزا تسهیل شود گزینه بیشتر هنرمندان آمریکاست.
لندن هم برای مرکزیت رسانه ای که در این سال ها پیدا کرده؛ گزینه سوم تمرکز موسیقی ایرانیست.
در نهایت این که مرکزیت موسیقی در خارج از ایران چگونه شکل خواهد گرفت به المان های زیادی مانند: جامعه شناسی ایرانیان مقیم در آن کشورها، رسانه ها، وضعیت ارزی و... مربوط خواهد بود.
البته هنوز هم فرصت برای ماندن سهم بیشتری از صنعت موسیقی در ایران باقیست.
در این داستان چقدر دولت می توانست تاثیرگذار باشد؟
خیلی خیلی زیاد! خیلی از آرتیست های سرشناس را می شناسم که در این سال ها به راحتی می توانستند بروند ولی با وضعیت آشفته ایران سر کردند. الان که سر بحث باز می شود آماده رفتنند! این ناشی از سیاست های کلی دولت های ایران است.
در بحث وزارت فرهنگ در همین حد عرض کنم این دور باطل مجوز و ندادن آن به بعضی از سبک ها پیش از این باعث پاگرفتن هیپ هاپ و رپ در استانبول و ماهیت رادیو جوان به صورت فعلی شد.
سیاست های کلی وزارت خانه هنرمندان و بانیان موسیقی را به خودی و ناخودی تبدیل می کند و از دوستان، دشمن فرضی می سازد. در حالی که هیچ مبنای فکری مستدلی برای این چندگانگی ها و از اساس سیستم مجوز دهی نیست!
وزارت ارشاد با چه راهکارهایی می تواند از بدتر شدن اوضاع جلوگیری کند؟
رقابت اصلی و پنهان جهان اول در صادرات بیشتر محصولات فرهنگیست در واقع کشورهای دنیا المان فرهنگ را مهم ترین عامل پیشرفت یا پسرفت می دانند و با نفوذ فرهنگی یا به اصطلاح دوستان جنگ نرم قدرتشان را به رخ یکدیگر کشیده و بر کشور های دیگر تسلط پیدا می کنند.
ما با چند هزار سال تاریخ نه سریال و فیلم درخوری ساختیم نه دید درستی به این داستان ها داریم. دولت اگر می خواهد به معنای واقعی به اوضاع کشور در درون مرز ها و بیرون آن سامان بدهد باید نگاه واقع بینانه به فرهنگ ایرانی و پتانسیل بی نظیرش داشته باشد. نقاط ضعف آن را کاهش داده و نقاط قوت را به رخ جهانیان بکشد. ما کاری نمی کنیم و از تهاجم فرهنگی غرب می نالیم! با فرهنگی آشفته همه پیشرفت های ما از دست رفتنی است.
و در آخر برنامه خودتان برای آینده با شرایط پیش رو چیست؟
ما پیش از ایران مجوز ایده دیگری داشتیم که آن زمان توان استارت و اجرایش نبود. به دنبال ایجاد پلتفرمی هستیم که در آن هنرمندان ایرانی به صورت ارگانیک رشد کنند و از آغاز راه درآمد متناسب با هنرشان داشته باشند. که این روزها و با توجه به طرح نسنجیده صیانت نگران وقت و سرمایه گذاری بسیار زیادی که روی آن کردیم؛ هستیم.
هم چنین ما این پلتفرم را در رقابت با سرویس های مشابه جهانی می خواهیم. برای ما نبود آن ها و تک صدایی پلتفرم جدیدمان معنایی ندارد. امیدواریم فضا آنقدر باز شود که بتوانیم پتانسیل خودمان به عنوان فعالین ایرانی را در عرصه بین المللی نمایش دهیم.
در مورد کنسرت ها هم در حال برنامه ریزی برای اجراهای برون مرزی هستیم.
