اشتراک
چاپ
به گزارش پایگاه خبری تحلیلی رادیو گفتوگو؛ برنامه «گفتگوی اجتماعی» با موضوع تاب آوری اجتماعی، شاخصهها و كاركردها با حضور دكتر محمدرضا مقدسی، موسس و مدیر خانه تاب آوری ایران روانه آنتن شد.
مقدسی با بیان این كه تاب آوری از تفاوت عملكرد افراد سخن میگوید، اظهار كرد: بر اساس تعریف سازمان ملل، تاب آوری توانایی یك فرد، جامعه و خانواده برای حفظ كاركردهای اصلی در هنگام مواجهه با انواع چالشها، تنشها و اختلال است .به معنای دیگر تاب آوری تلاشی برای سازش موفق و برخورداری از قدرت انعطاف است.
وی تاكید كرد: تاب آوری به معنای رویین تن بودن، خوگرفتن با عامل مزاحم و تن دادن به ذلت، خاری و پستی نیست؛ درواقع جوامع و خانوادههای تاب آور هم آسیب میبینند اما آشفتگی آنها در مقایسه با دیگران كمتر است و در نقطهای كه عملكرد سیستم قابل دفاع نباشد، ظرفیت تازهای برای تغییر ایجاد میشود.
مدیر خانه تاب آوری ایران، مفاهیم سازگاری، جذب (كنار آمدن) و تغییر (ایجاد تحول) را به عنوان سه مفهوم اصلی در تاب آوری برشمرد و بیان كرد: تهدید، شوك و بحران هم در فرآیند تاب آوری مطرح هستند.«شوك» همانگونه كه از نامش پیداست در زمان كوتاه، به شدت و خارج از انتظار وارد میشود و ظرفیت پیش بینی برای اتفاق وجود ندارد.
مقدسی ادامه داد: در مورد شیوع ویروس كوید ۱۹، تمام سامانههای بهداشتی و اقتصادی دنیا شوكه شدند و ضربه آن به قدری سنگین بود كه مدتها طول میكشد كه انسانها آن را جبران كنند و به دوره پیش از كرونا برسند. درواقع در ابتدا با گذشت زمان نشانههای سازگاری پدیدار میشود و سپس زمینه برای تغییرو تحولات فراهم میشود.
وی با اشاره به مفهوم درست «سازگاری» تاكید كرد: گاهی مشكلی برای ما ایجاد میشود كه به آن تن میدهیم و هیچ نشانهای از تامل و خرد ورزی در این كنار آمدن و هیچ تلاشی برای بهبود، تغییر و رسیدن به شرایط بهتر وجود ندارد، این یك تعریف سطحی از سازش است اما سازگاری واقعی یك فرآیند است كه نشان از عقلانیت و انعطاف است و تسلیم شدن در آن بی معناست.
این روانشناس، مدیریت را خط تولید تاب آوری دانست و اظهار كرد: سامانههای اقتصادی، اجتماعی، بهداشتی، زیست محیطی و آموزشی در هر زمان كه بتوانند مدیریت بهتری را اعمال كنند كمتر در معرض صدمه و آسیب قرار میگیرند. اگر گزندی به آنها برسد بهتر از دیگران میتوانند به شرایط عادی و طبیعی باز گردند و چه بسا رشد هم بكنند.
مقدسی خاطر نشان كرد: خانوادههایی كه تمام مولفههای اثر گذار بر سلامت و توسعه را به صورت همسو در نظر میگیرند نمره تاب آوری بالاتر و در برابر مشكلات شكنندگی كمتری دارند.