چرخدنده وسیله‌ای است برای انتقال توان دَوَرانی از یک محور به محور دیگر که طی آن، مقدار گشتاور یا سرعت دَوَرانی یا جهت چرخش یا راستای محوری می‌تواند تغییر کند. تسمه و زنجیر نیز همین کار را می‌کنند، اما با کیفیتی متفاوت. چرخ‌دنده‌ها از گذشته‌ای دور مورد استفاده قرار می‌گرفتند اما دندانه‌هایشان به شکل امروزی نبوده و معایب زیادی داشتند، تا این که با کشف منحنی اینولوت به عنوان پروفیل دندانه،چرخدنده ها تکامل یافتند و معایبشان برطرف گردید.
داخلی‌ترین قسمت چرخدنده توپی می‌باشد که به محور محرک متصل می‌باشد. در بیرون این قسمت جان چرخدنده قرار گرفته‌است. بیرونی‌ترین قسمت در جهت شعاعی، محیط چرخدنده می‌باشد که دندانه‌های چرخدنده در این قسمت قرار می‌گیرند. این بخش از چرخدنده منبع اصلی ایجاد صدا می‌باشد.
مهم‌ترین اصطلاحاتی که در طراحی چرخدنده بکار می‌روند عبارت‌اند از:
مدول:نسبت قطر دایره گام به تعداد دندانه‌ها. دیمانسیون آن طول می‌باشد و میلی‌متر واحد کمیت آن معمولاً است. مطابق اصول:دو چرخ دنده در گیر باید «هم مدول» باشند تا جفت شوند.
