در سال 2019 یکی از انجمن‌های سندرم داونِ کانادا در هفتۀ "آگاهی‌بخشی از سندرم داون" با همکاری Hilary Gauld-Camilleri در مقام عکاس، مجموعه عکس متفاوتی را منتشر کرد با نام More_To_Me.
51 نفر از جامعۀ کودک و بزرگسال سندرم داون سوژۀ این پروژۀ عکاسی بودند. هیلاری از عکاسی پرتره استفاده کرد تا در بهترین شکل "فردیت" آنها به تصویر کشیده شود. "فردیتی" که اغلب در فرهنگ و رسانه نشان داده نمی‌شود. عکس‌های این پروژه، روزانه به همراه بخشی از تجربه‌های خانوادۀ آنها دربارۀ عشق و چالش‌های زندگی‌شان به اشتراک گذاشته می‌شد؛ شیوه‌ای که با خواندن و دیدن این روایت‌ها به درک یک "دیگری" کمک می‌کرد؛
هیلاری، عکاس این مجموعه، برای ثبت این قاب‌ها اجازه داد تا هر سوژه با هر لباس دلخواه خود جلوی دوربینش قرار بگیرد و حتی موسیقی مورد علاقه‌شان برایشان در آن لحظه پخش شود و در صحنه بدرخشند.
مهم‌ترین هدف این پروژه، به چالش کشیدن کلیشه‌ها و باورهای غلط دربارۀ افراد سندروم داون بود. کلیشه‌هایی از جنس اینکه:
"آنها نمی‌توانند در جامعه فعالانه مشارکت داشته باشند"
"آنها همیشه آدم‌هایی خوشحالند"
"زندگی‌شان فاقد ارزش و معنای خاصی است."
هیلاری،در انتها بیان کرد: "ما گاهی فراموش می‌کنیم و تشخیص نمی‌دهیم که آدم‌هایی اطراف ما هستند که همیشه فرصت درخشیدن ندارند و سختی بیشتری نسبت به ما در جامعه متحمل می‌شوند. این پروژه به من یاد داد که «تغییر» می‌تواند اتفاق بیفتد..."
هدف این بود تا نشان داده شود که کودکان و بزرگسالان سندرم داون دارای توانایی، هوش، استعداد و طیفی از احساسات و چهره‌ها هستند.
