آزادی را کج فهمیدند

آزادی را کج فهمیدند .....

آزادی یکی از کَج‌فهم‌شده‌ترین واژه‌هایی است که نانجیبان بی حجاب مفهوم و معنایِ آنرا از درخوریّتِ خود دگردیس کرده‌اند.

این دگرگونی بیشتر از جانبِ تحصیل‌کردگان در کوچه‌ و بازار دلیلی محکم بر این است که جهان با انسان‌هایی عجول و شتاب‌ناک رودررو است.

آزادی‌ای که بسیاری از مردم آنرا تیرِ خلاصی از بندگی می‌پندارند، همان گبردگی در لفّافه‌هایی زیبا و شکیل است.

آنچه برخی با مُشت‌هایی گره‌کرده به کَفِ خیابان‌ها آمده و تابلویی با شعارِ (زنده‌باد آزادی) در دست گرفته و با حلقومی نیم‌بند بانگِ آزادی سَر می‌دهند، نه آن آزادی‌ای است که باید برایش تقلّا ورزند.

انسانی که آزادی را در گرایش به نودیسم (Nudism - برهنه‌گرایی) می‌داند، آنچه خود می‌انگارد، آزادی و رهایی از لَختی پارچه و مُشتی لباس است، امّا نمی‌داند که عریان‌زده، برهنگی را بردگی می‌کند!

آنکه خدایِ آسمانی را قربانیِ خدایانِ زمینی کند، گر از بُت‌هایِ دست‌ساختِ بشری برهد، بنده‌یِ هواهایِ نفسانی‌اش می‌گردد. چنین آزادی‌هایی نه آزادی، بلکه عینِ بردگی است.

سرگشتگیِ حقیقیِ بشر، سراسیمگی و شتاب‌زدگی در تحلیلِ مسائل و محدودیّتِ جهان‌بینی‌اش است. بسا همان زمان که خود را در آزادی می‌بیند، زمانی باشد که بردگی‌اش آغازیده است.

تیره‌بخت این موجودِ مفلس آنگاه که عجولانه به همه‌چیز غیر از آنچیزی که باید، گروید و آزادی را در چیزهایی جست که نمی‌باید جوید.

آزادی نه چنان است که سخیفانِ شوریده‌سَر در لُختیِ لباس‌ها و آزادیِ جنسی و شکستنِ قفلِ کاباره‌ها و غُلاغُلِ غلیان و مِی‌‌ومِی‌گساری و به‌نگاره‌کردنِ سیرکِ حیوانات و شکنجه‌یِ آنان در فستیوال‌ها و کارنیوال‌ها و پیویستن‌به‌احزاب و بی‌نیازی‌ ازخدا و دلخواهِ سلوک می‌بینند؛

این‌ها بردگی و به‌زنجیرکشیدن و درجهل‌خفتگی و درغل‌وزنجیرفتادن است که سبک‌سَران این حماقت ها را آزادی نامیده‌اند،

و چون جهان‌بینیِ توده‌ها ناشی از شتابندگی بوده و غالباً به ایجابِ منافع پیوند می‌خورَد و بشرِ نگون‌بخت وافراً موجودی خودمحور است، با سهولت مفتونِ هر شعبده‌ای از ملحدین می‌گردند و تمامِ عهودِ اخلاقی و معنوی را از هَم می‌گُسَلَند،

فقط کافی است در رسانه ها کسی برایشان دُم تکان دهد یا برایشان دانه بپاشد!....