زن بارگی ، فرهنگ شرم آور ایرانیان باستان

زن بارگی و تعدد زوجات و همخوابه ها در دوره هخامنشی بین شاهان و بلندپایگان و رهبران دینی رواج داشته است

دکتر ویلم فلور تحلیل گر تاریخ ایران و ایرانشناس معروف درباره زن بارگی شاهان و اشراف و رهبران دینی زمان هخامنشی و ایران باستان، چنین می گوید:

در روزگار هخامنشی، شاهان و مردان بلند پایه و رهبران دینی چند زنه بودند یعنی هر کدام تعدادی زن عقدی (گینایکٍس) و تعداد بیشتری همخوابه (پالاکای) داشتند. زنان عقدی که بچه های مشروع می زاییدند در سلسله جانشینی مقدم بر سایر زنان و بچه های آنها بودند. و پالاکای یا همخوابه ها برای میگساری و لذت بردن مردان بودند. به همین دلیل در میهمانی ها زنان عقدی پیدایشان نمی شد و فقط همخوابه ها و خنیاگران به مهمانی ها راه داشتند. بنا به نوشته هرودوت، بزرگان پارسی به مهمانداران مقدونی شان میگفتند: « رسم ما در پارس این است که زنها و دلبرکانمان را میگوییم بیایند در خورشگاه خانه (محل صرف غذا) با ما باشند» در واقع در همان خورشگاه، مردان دستی به سر و گوش زنان میکشیدند (یا بهتر بگوییم معاشقه میکردند) .

منبع: تاریخ اجتماعی روابط سکسی در ایران، ویلم فلور، ترجمه محسن مینو خرد، ص 21