معماری‌های کابل‌کشی دیتاسنتر: ToR و EoR

اتصال سوئیچ‌ها و تضمین ارتباط مؤثر داده‌ها جنبه‌های اساسی هستند که در طراحی معماری مرکز داده باید در نظر گرفته شوند. به طور معمول، معماری‌های Top of Rack (ToR) و End of Row (EoR) طرح های زیرساخت رایج برای مراکز داده هستند. در این مقاله به طور کلی به تفاوت های این دو رویکرد می‌پردازیم.

ToR به چه معناست؟

رویکرد ToR به قرار دادن فیزیکی سوئیچ دسترسی به شبکه در بالای رک اشاره دارد. سرورها در این روش مستقیماً به اکسس سوئیچ متصل می‌شوند. هر رک معمولا یک یا دو اکسس سوئیچ دارد. سپس تمام اکسس سوئیچ‌ها به سوئیچ تجمعی مرکز داده متصل می‌شوند. فقط مقدار کمی کابل برای اتصال از سوئیچ رک‌ها به سوئیچ رک تجمعی نیاز است.

EoR به چه معناست؟

در معماری EoR، هر سرور در رک‌های جداگانه مستقیماً به یک سوئیچ تجمیع مرتبط است که استفاده از سوئیچ‌های مستقل در هر رک را حذف می‌کند. تعداد دستگاه‌های شبکه را کاهش می‌دهد و استفاده از پورت شبکه را بهبود می‌بخشد. با این حال، مقدار زیادی کابل برای کابل‌کشی افقی مورد نیاز است. همراه با رویکرد EoR، یک مدل متفاوت نیز وجود دارد که به نام MoR (Middle of Row) نامیده می‌شود. تنها تفاوت عمده MoR این است که در این شیوه سوئیچ‌ها در وسط ردیف رک‌ها قرار می‌گیرند و طول کابل کاهش می‌یابد.

مقایسه بین ToR و EoR

مزایای Tor

در ToR، هزینه کابل‌ها کاهش می‌یابد زیرا تمام اتصالات سرور به رک خود خاتمه می‌یابد و کابل‌های کمتری بین سرور و رک‌های شبکه نصب می‌شود. مدیریت کابل (Cable Management) نیز به خاطر درگیر شدن با کابل‌های کمتر آسان‌تر است. علاوه بر آن تکنسین‌ها می‌توانند کابل‌ها را به روشی ساده‌تر اضافه یا حذف کنند.

مزایای EoR

در EoR، تعداد دستگاه‌ها کاهش می‌یابد زیرا نیازی نیست که هر رک به سوئیچ‌ها مجهز شود. بنابراین فضای رک کمتری در معماری مورد نیاز است. با وجود دستگاه‌های کمتر در مرکز داده، نیازهای کمتری برای سیستم کولینگ وجود خواهد داشت که این امر مصرف برق را نیز کاهش می‌دهد.

محدودیت‌هایی نیز برای هر معماری وجود دارد:

معایب ToR

برای ToR، اگرچه کابل‌ها کاهش یافته است، تعداد رک‌ها به خاطر تجهیزات بیشتر همچنان افزایش می‌یابد. مدیریت سوئیچ‌ها ممکن است کمی مشکل‌ساز باشد. علاوه بر این، رویکرد ToR فضای رک بیشتری را برای نصب سوئیچ‌ها اشغال می‌کند.

معایب EoR

در مورد EoR، بازده ترافیک لایه 2 آن کمتر از ToR است. زیرا زمانی که دو سرور در یک رک و VLAN (شبکه محلی مجازی) باید با یکدیگر ارتباط برقرار کنند، ترافیک قبل از رسیدن به مقصد، ابتدا به سوییچ تجمیع می‌رود. از آنجایی که سوئیچ‌های کمتری در طراحی EoR استفاده می شود، کابل‌های بیشتری بین رک‌ها مستقر می‌شوند که احتمال آشفتگی و به‌هم‌ریختگی وضعیت کابل‌ها را افزایش می‌دهد. بنابراین هنگام انجام مدیریت کابل به تکنسین‌های ماهر نیاز است.

نتیجه‌گیری

ToR و EoR هر دو طرح‌های رایجی برای معماری مرکز داده هستند. انتخاب مناسب برای شبکه شما می‌تواند کارایی مرکز داده را ارتقا دهد. با مطالعه این مقاله، می‌توانید درک کلی در مورد این دو روش داشته باشید؛ اما انتخاب معماری مناسب به شرایطی از قبیل مقیاس و تعداد رک‌ها در هر ردیف، ترافیک داده‌ها، بودجه و فضای مرکز داده شما دارد.

آی تی جو - رسانه تخصصی فناوری اطلاعات و مراکز داده