بهتر است ابتدا یادآوری کنیم که هوش مصنوعی در حال حاضر به اندازه یک گیره کاغذ خودآگاهی دارد! علیرغم هیاهوهای عجیب و غریب مانند ادعای عجیب یک مهندس گوگل مبنی بر اینکه ربات چت گوگل به خودآگاهی رسیده است و توییت ایلان ماسک، مدیرعامل تسلا که پیش بینی کرده بود کامپیوترها تا سال 2029 هوش انسانی خواهند داشت، این فناوری هنوز در کارهای روزمره شکست می‌خورد.
با این حال اگر دولت‌ها قوانین لازم را تنظیم نکنند، این فناوری می‌تواند به «بزرگ‌ترین تهدید وجودی» بشریت تبدیل شود. اما چه کامپیوترها هرگز به توانایی خودآگاهی انسان دست یابند یا نه، جهان قبلاً یک هوش مصنوعی ویرانگر را احضار کرده است.
هوش مصنوعی امروزی چیزی بیش از یک سیستم برای خودکارسازی تصمیم‌گیری‌ها با استفاده از الگوریتم‌هاست و با استفاده گسترده از آن توسط دولت‌ها و شرکت‌ها برای نظارت بر فضاهای عمومی، نظارت بر رسانه‌های اجتماعی، ایجاد دیپ‌فیک و مهم‌تر از همه سلاح‌های مرگبار برای بشریت خطرناک شده است.
اما یک فناوری نوظهور با ریسک بسیار بالاتر وجود دارد، مخصوصا اگر با هوش مصنوعی ترکیب شود: این خطر چیزی نیست جز محاسبات کوانتومی!
ما فوراً نیاز داریم که تأثیر بالقوه این فناوری را درک کنیم، آن را تنظیم کنیم و قبل از اینکه خیلی دیر شود از دستیابی اشخاص اشتباه به آن جلوگیری کنیم. جهان نباید اشتباهاتی را که با امتناع از نظارت بر هوش مصنوعی مرتکب شده است، تکرار کند.
اگرچه محاسبات کوانتومی هنوز در مراحل ابتدایی خود است، بر مبنایی بسیار متفاوت از رایانه‌های مبتنی بر نیمه هادی امروزی عمل می‌کند. اگر پروژه‌های مختلفی که در سراسر جهان دنبال می‌شوند موفق شوند، این ماشین‌ها بسیار قدرتمند خواهند بود و وظایفی را در چند ثانیه انجام می‌دهند که انجام آن‌ها با کامپیوترهای کلاسیک میلیون‌ها سال طول می‌کشد.
نیمه‌هادی‌ها اطلاعات را به صورت مجموعه‌ای از صفر و یک نشان می‌دهند؛ به همین دلیل است که ما آن را فناوری دیجیتال می‌نامیم. دیجیتال به معنای دنباله‌ای از صفر و یک است. اما کامپیوترهای کوانتومی از واحد محاسباتی به نام کیوبیت استفاده می‌کنند. یک کیوبیت می‌تواند مقادیر 1 و 0 را به طور همزمان با ترکیب یک خاصیت در فیزیک کوانتوم به نام برهم‌نهی نگه دارد. بنابراین، دو کیوبیت می‌توانند دنباله‌های 1-0، 1-1، 0-1 و 0-0 را نشان دهند. ، همه به صورت موازی و همه در یک لحظه! این امکان افزایش گسترده در قدرت محاسباتی را فراهم می‌کند که با هر کیوبیت اضافی به طور تصاعدی افزایش می‌یابد.
اگر فیزیک کوانتومی مرحله آزمایشی را ترک کند و آن را به کاربردهای روزمره تبدیل کند، کاربردهای زیادی پیدا می‌کند و بسیاری از جنبه‌های زندگی را تغییر می‌دهد. رایانه‌های کوانتومی با قدرت خود در تجزیه سریع مقادیر عظیمی از داده‌ها بر هر سیستم‌های امروزی غلبه می‌کنند و به طور بالقوه می‌توانند پیش‌بینی آب و هوا، تجزیه و تحلیل مالی، برنامه‌ریزی لجستیک، تحقیقات فضایی و داروسازی را بهتر کنند. با این حال برخی از بازیگران این حوزه به احتمال زیاد از آن‌ها برای اهداف پلید استفاده می‌کنند و سوابق بانکی، ارتباطات خصوصی و رمزهای عبور در سیستم‌های دیجیتالی در جهان را به خطر می‌اندازند.
رمزنگاری امروزی داده‌ها را در ترکیب‌های بزرگی از اعداد رمزگذاری می‌کند که شکستن آن‌ها در یک زمان معقول با استفاده از فناوری دیجیتال کلاسیک غیرممکن است. اما رایانه‌های کوانتومی (با بهره‌گیری از پدیده‌های مکانیکی کوانتومی، مانند برهم‌نهی، درهم‌تنیدگی و عدم قطعیت) به‌طور بالقوه می‌توانند محاسبات را آن‌قدر سریع انجام دهند که رمزگذاری‌ها را به صورت تقریباً آنی بشکنند.
با توجه به گستره و قابلیت‌های بالقوه فناوری کوانتومی، تکرار نکردن اشتباهات هوش مصنوعی کاملاً حیاتی است؛ جایی که شکست نظارتی به جهان الگوریتمی داده است که تعصبات انسانی را افزایش می‌دهد و رسانه‌های اجتماعی طرفدار تئوری‌های توطئه و حملات به دموکراسی توسط اخبار جعلی و پست‌های رسانه‌های اجتماعی ایجاد شده توسط هوش مصنوعی تقویت شده است.
در نهایت، برای جلوگیری از مشکلات اخلاقی که با هوش مصنوعی و یادگیری ماشینی بسیار اشتباه پیش رفت، کشورهای دموکراتیک باید کنترل‌هایی را ایجاد کنند که هم مطابق با قدرت فناوری باشد و هم به ارزش‌های دموکراتیک، حقوق بشر و آزادی‌های اساسی احترام بگذارد.
دولت‌ها باید فوراً درباره مقررات، استانداردها و استفاده‌های مسئولانه فکر کنند و از روشی که کشورها با سایر فناوری‌های انقلابی از جمله هوش مصنوعی، نانوفناوری، بیوتکنولوژی، نیمه‌رساناها و شکافت هسته‌ای استفاده می‌کردند یا سوءاستفاده کردند، بیاموزند. کشورهای دموکراتیک نباید همان اشتباهی را که با هوش مصنوعی مرتکب شدند را تکرار کنند و امروز برای عصر کوانتومی فردا آماده شوند.
برای مطالعه متن کامل این مقاله به لینک زیر مراجعه کنید ??
